________________
આઠમા ગુણ ઉપર ક્ષુલ્લક કુમારની કથા. (૩૫) સત્ય વાત નિવેદન કરી. મહરિકાએ પણ શ્રાવિકાને તે વાત કહી. ત્યારે તેણીએ માતાની જેમ પ્રીતિપૂર્વક તેણીની સારવાર કરી. સમય પૂર્ણ થયે તેણીને પુત્ર જન્મે. તે શુભ લક્ષણવાળા પુત્રને પાલન પોષણ કરી આઠ વર્ષનો કર્યો. પછી તે કુમારને અજિતસેન સૂરિએ દીક્ષા આપી. તેનું નામ સુકલક કુમાર પાડયું. તે વ્રતનું પાલન કરી બાર વર્ષના સાધુ પર્યાયવાળે થયે. એકદા વસંત સમયે વિવિધ પ્રકારની કીડા કરતા યૌવનવયના મનુષ્યને જોઈ તે ચારિત્ર પરિણામથી ભ્રષ્ટ થયે. તેણે આર્તધ્યાનને વશ થઈ પોતાની પાસે રહેતા એક સાધુને તે વાત કહી. તેણે ઘણી રીતે તેને સમજાવ્યો. પણ તે બેધ પામ્યા નહીં, ત્યારે તેણે તેની માતાને તે વાત કહી. તેણીએ પણ ઘણે પ્રકારે સમજાવ્યા છતાં તે સમયે નહીં ત્યારે કહ્યું કે-“હે વત્સ! તેં બાર વર્ષ સુધી તારી ઈચ્છાથી જ વ્રત પાળ્યું છે, તે હવે મારા વચનથી તું બીજા બાર વર્ષ સુધી પાલન કર.” તે સાંભળી દાક્ષિણ્ય ગુણને લીધે તે એટલે કાળ ચારિત્રમાં રહ્યો. ત્યાર પછી તેણે માતાને પૂછયું ત્યારે તે બોલી કે “મારી માતા સમાન મારી ગુરણું છે તેને તું પૂછ.” ત્યારે તેણે ગુરૂણી પાસે રજા માગી. તેણુએ પણ “અશુભ કાર્યમાં કાળ વિલંબ કરે સારે છે” એમ જાણી બીજા બાર વર્ષ સુધી પોતાના વચનથી ચારિત્રમાં સ્થાપન કર્યો. ત્યાર પછી એ જ પ્રમાણે આચાર્યો તથા ઉપાધ્યાયે પણ બાર બાર વર્ષ સ્થાપન કર્યો. પછી જ્યારે તે રહ્યો જ નહીં ત્યારે “અહો! કર્મનો પરિણામ અત્યંત ભયંકર છે.” એમ વિચારી સર્વેએ તેની ઉપેક્ષા કરી. પરંતુ પુત્ર સ્નેહથી મેહ પામેલી તેની માતાએ ચિરકાળથી સાચવી રાખેલ મુદ્રારત્ન તથા રત્નકંબલ એ એ વસ્તુ તેને આપી કહ્યું કે-“સાકેત નગરમાં તારે માટે કાંક પંડરીક રાજા છે. તેને તું આ બે વસ્તુ દેખાડે છે. તેથી તે આ મુદ્રારત્નને ઓળખીને તેને રાજ્યનો ભાગ આપશે.” તે લઈને તે સાધુ વેષેજ સાકેત નગરમાં ગયે. ત્યાં રાજમંદિરના એક ભાગમાં જઈને રહ્યો. તે વખતે રાજમહેલના આંગણામાં મેટું નાટક થવા લાગ્યું. તે જોવા માટે સર્વ પ્રધાન (મુખ્ય) લોકે ત્યાં એકઠા થયા. ક્ષુલ્લક કુમારે પણ
