________________
(૧૬)
ધર્મરત્ન પ્રકરણ.
કરે, પરંતુ નિર્જરાના હેતુથી વાંદે નહીં તે ભય દોષ ૧૧, આ મને ભજે છે અથવા ભજશે એવી બુદ્ધિથી વાંદે તે ભજન દેષ ૧૨, મિત્રાઈને માટે વાંદે તે મૈત્રી દેષ ૧૩, પિતાની ગેરવતા થવાના હેતુથી વાંદે તે ગેરવ દોષ ૧૪, હું વિધિને જાણકાર છું, હું વિનયવાળે છું એવું દેખાડવાના કારણથી વાંદે તે કારણ ષ. આ રીતે વાંચવાથી વંદનાનું કાંઈ ફળ મળતું નથી ૧૫, પિતાની લધુતા થવાના ભયથી ગુપ્ત રીતે વાંદે તે તૈન્ય દેાષ ૧૬, ગુરૂને આહાર નીહારાદિકને સમયે વાંદે તે પ્રત્યેનીક દેષ ૧૭, રેષથી કપાળ અને નેત્રના વિકાર સહિત વાંદે તે રૂષ્ટ દેષ ૧૮, અંગુલિ વિગેરે વડે ગુરૂને તર્જના કરી વાંદે તે તર્જિત દેષ ૧૯, આત્મવીર્યને ગોપવીને વાંદે તે શઠ દેષ ર૦, હે વાચક! હે ગણિ! એમ હાંસીના શબ્દ બોલવા પૂર્વક વાંદે તે હીલિત દેષ ૨૧, અર્ધ વંદના કરીને જ વચ્ચે વિકથા કરતો વાંદે તે પલિકંચિત દેષ ૨૨, - તરે અથવા અંધારે ન દેખાય તેમ હોય તે ન વાંદે અને દેખાય તેમ હોય તે વાંદે તે દષ્ટાદષ્ટ દેષ ર૩, પડખા તરફ મસ્તકને નમાવી વાંદે તેને પૂર્વના મુનિઓએ મુંગ દેષ કહ્યો છે ૨૪, આ ગુરૂને વાંદવા તે પણ કર છે એમ ધારી વાંદે તેને શ્રુતમાં કરવંદન દોષ કહ્યો છે ૨૫, વાંદણું દેવાથી જ મૂકાઈશ, અન્યથા હું નહીં મૂકાઉં એમ ધારી વદે તેને મેચન દેષ લાગે છે ૨૬, રજોહરણ અને મસ્તકને હસ્તવડે સ્પર્શ કરવો અથવા ન કરવો, તેના કુલ ચાર ભાંગા થાય છે, તેમાં હસ્તવડે રજોહરણ અને મસ્તકને સ્પર્શ કરી વાંદવું તે શુદ્ધ ભાગો છે, બાકીના ત્રણ ભાંગા અશુદ્ધ છે તેથી તેમાં ક્લિષ્ટાવિષ્ટ નામને દેષ લાગે છે ર૭, આવશ્યક સૂત્રનો પાઠ ઉતાવળથી બોલતાં અક્ષરે પડ્યા રહે છે તે ઊન દેષ છે ૨૮, વાંકીને મેટા સ્વરથી સ્થપા ચંદામિ એમ બેલે તે ઉત્તરચૂલિકા દેષ છે ૨૯, શબ્દને ઉચ્ચાર કર્યા વિના વાંદે તે મૂક દોષ ૩૦, મોટા સ્વરથી ઉચ્ચાર કરી દે તે હર દેાષ ૩૧ અને ચુડલિની જેમ રજોહરણને
૧ સળગતું લાકડું એટલે ઉબાડીયું.
