________________
ક્યિા પ્રમાદ ઇતિ ચતુર્થ લિંગનું સ્વરૂપ. (૩) મૂલાથ–પ્રમાદીની પડિલેહણદિક ચિટ્ટાકિયા શાસ્ત્રને વિશે છકાયને વિઘાત કરનારી કહી છે. તેથી સાધુ અપ્રમાદી જ હોય છે.
ટકાથ–-સિધ્ધાંતને વિષે પ્રમત્ત સાધુની પડિલેહણ અને આદિ શબ્દથી ગમનાદિક ચેષ્ટા એટલે ક્રિયા-વ્યાપાર છકાયને વિઘાત કરનાર કહેલ છે. તે આ પ્રમાણે –“જે પડિલેહણ કરતાં પરસ્પર વાત કરે, જનપદ (દેશ) ની વાત કરે, પચ્ચખાણ આપે, પોતે વાંચે, અથવા સાંભળે, તે પૃથ્વીકાય, અપકાય, તેજસ્કાય, વાયુકાય, વનસ્પતિકાય અને ત્રસકાય એ છયે કાયને પહિલેહણામાં પ્રમાદી થયેલે સાધુ વિરાધક થાય છે. તેથી સુવિહિત સાધુએ સર્વ વ્યાપારમાં અપ્રમાદી થવું. આ વાક્ય પૂર્વ ગાથામાં પણ જોડવું. તે અર્થમાં તેજ પ્રમાણે કહી ગયા છીએ. ૧૧૨.
અપ્રમાદી કે હોય? તે કહે છે –
रक्खइ वएसु खलियं, उवउत्तो होइ समिइगुत्तीसु । वजइ अवजहेडं, पमायचरियं सुथिरचित्तो ।। ११३ ॥
મૂલાઈ–વતને વિષે અતિચારને વજે, સમિતિ અને બુદ્ધિને વિષે ઉપયોગ રાખે. અને સ્થિર ચિત્તવાળે થઈ પાપના હેતુરૂપ પ્રમાદના આચરણને ત્યાગ કરે.
ટીકાથ-તેને વિષે ખલિતની એટલે અતિચારની રક્ષા કરે એટલે નહી કરવાની બુદ્ધિથી તેને ત્યાગ કરે. તેમાં પ્રાણાતિપાત વિરતિને વિષે ત્રસ અને સ્થાવર જંતુને સંઘટ્ટ, પરિતાપ કે ઉપદ્રવ ન કરે. મૃષાવાદ વિરતિને વિષે અનાગાદિકે કરીને સૂમ મૃષાવાદ અને વચનવડે બાદર મૃષાવાદને બેલે નહીં. અદત્તાદાનવિરતિને વિષે સૂમ તે જણાવ્યા વિના કાયિકી વિગેરે ન કરે, અને બાદર તે સ્વામી
