________________
( ૨૦૬ )
ધર્મરત્ન પ્રકરણ.
,
ચેાના વિષયાના ત્યાગ કરીને એમ કહ્યું? જવાબ-તારૂ કહેવુ સત્ય છે પરંતુ તેમ કહેવાની અપેક્ષા જુદી છે તે આ પ્રમાણે ભિક્ષાચર્યાદિકની ક્રિયા જુદી છે. અને સ્વાધ્યાયની ક્રિયા પણ જુદી છે તેથી સ્વાધ્યાયના ઉપયાગ વખતે ઇર્યાના ગમનના ઉપયાગ સભવતા નથી. પરંતુ પ્રદક્ષિણામાં તેા મન, વચન અને કાયાએ કરીને જિનેશ્વરનુ વદન જ કરવાનું ઇચ્છયુ છે, તેથી તે બન્નેને વિષય જુદો નથી, એટલે તેમાં બે કે ત્રણ ઉપયેગ પણ વિરૂધ્ધ નથી. તે વિષે આગમમાં કહ્યુ છે કે—“ એકી વખતે ભિન્ન વિષયવાળી બે ક્રિયાના નિષેધ છે, પરંતુ એક વિષયવાળી ક્રિયાઓના નિષેધ નથી. કારણુ કે મન વચન કાયા એ ત્રણે જોગની ક્રિયા ભગિકસુત્રમાં ( સાથે ) કરેલી છે. તથા તગત ક્રિયા
શબ્દ—વણું સૂગ અર્થ અને ચાલુ વિષયમાં સત્ર એકાગ્રતા સ્થિર ઉપયાગનુ હાવાપણું છાપરામાંના નાનાવિધ છિદ્રોમાંથી આવતા સૂર્યાદિકના પ્રકાશની પેરે સ્પષ્ટ સુસંગત છે.
તેથી કરીને સવિગ્નના વ્યવહાર વડે મદમદ ગતિએ કરીને પ્રદક્ષિણા કરતી વખતે સ્તુતિપાઠ કરવામાં કાંઇ પણ દોષ નથી. ઉલટુ મન, વચન અને કાયા એ ત્રણે ચેગ સહિત કરેલુ અનુષ્ઠાન આરાધેલુ થાય છે. અતિ વિસ્તારથી સર્યું.
યથાસૂત્ર એટલે સૂત્રમાં. કહ્યા પ્રમાણે. તે સૂત્ર આ છે—ગણુધરે જે રમ્યું, પ્રત્યેકબુદ્ધે જે રવ્યુ, શ્રુતકેવલીએ જે રમ્મુ અને સ ંપૂર્ણ દશ પૂર્વીએ જે રચ્યું તે સર્વ સૂત્ર કહેવાય છે. ’’કારણકે આ સર્વે ને સમ્યગ્દષ્ટિના નિશ્ચય છે તેથી તેઓ સત્ય પદાર્થ નીજ પ્રરૂપણા કરે છે, અને તેમના સૂત્રને અનુસરીને ખીજાએ પણ જે રચ્યુ હાય તે પ્રમાણજ છે, તે સિવાય બીજી પ્રમાણભૂત નથી એવી રીતે સૂત્રમાં કહ્યા પ્રમાણે જે સર્વે ક્રિયાને આચરે તે અપ્રમાદી ચારિત્રી કહેવાય છે. ૧૧૪
પણ
