________________
ગુણવાન ગુરૂજ સેવવા યોગ્ય છે.
( ૨૨૯ )
અહીં કાઇ શંકા કરે કે શું ગમે તેવા ગુરૂ હાય તેને ગુણની પ્રાપ્તિને માટે સેવવા ? કે તેમાં કાંઇ વિશેષ છે ? આ પ્રશ્નના જવાબ આપે છે.
गुणवं च इमो सुत्ते, जहत्थगुरुसद्दभायणं इट्ठो । જીયાસંપયા વિદ્દો, બ ુલવાયનો ન મઓ ॥ ૨૨૦ ||
મૂલાથે—જે ગુરૂગુણવાન હોય તેજ સત્રમાં યથા ગુરૂ શબ્દનું પાત્ર ઇચ્છેલા છે. પરંતુ જે ગુણસ પત્તિથી દરિદ્ર–રહિત હોય તે યથાક્ત ફળને આપનાર માન્યા નથી.
ટીકા —જ્જ શબ્દના અવધારણુ અર્થ હાવાથી ગુણવાન જ એટલે ગુણુના સમૂહે અલંકૃત કરાયેલાજ આ ગુરૂ સૂત્રમાં એટલે સિદ્ધાં તમાં યથાર્થ એટલે અર્થ વાળા જે ગુરૂશબ્દ તેનું ભાજન એટલે આધાર ઇચ્છેલે છે. અર્થાત્ યથાર્થ રીતે શાસ્ત્રના અને જે કહે તે ગુરૂ એમ ગુરૂ શબ્દની વ્યુત્પત્તિ થાય છે. આવા ગુરૂશબ્દ સવેગીનેજ લાગુ પડે છે. તેથી જે સંવગી હૈાય તે જ ગુણવાન હાય, ખીજો કાઇ હાઇ શકે નહીં. તેના મુખ્ય અઢાર ગુણે! આ છે.- છ વ્રતનું ધારણ, છ કાયની રક્ષા ૧૨, તથા અકષ્ય, ગૃહીભાજન, પહ્યું કે, નિષદ્યા, સ્નાન અને Àાલા એ છ વસ્તુના ત્યાગ ૧૮, આ અઢાર ગુણા મુખ્ય છે. ’’ આ ગુણ્ણા ન હેાય તેા તેનામાં ગુરૂપણ્ જ નથી. જેમકે ત ંતુ ન હેાય તા પટ પણ હાઇ શકેજ નહિ, બાકી તા પ્રતિરૂપ, તેજસ્વી ઇત્યાદિ અને દેશ, કુળ, જાતિ એ વિગેરે બીજા ગણિ સ’પદ્માદિક વિશેષ ગુણ્ણા જે કહેલા છે તે ગાણુ-અનિયમિત છે, જેમકે પટની રાતાશ વિગેરે ગુણ્ણા અનિયત છે. તેમાં અહીં જે પ્રધાન ગુણવાળા હાય તેને જ ગુણવાન કહ્યો છે, કેમકે તે જ કાર્યના સાધક છે. આ મુખ્ય ગુણા હાય તે જ ખાકીના ગુણ્ણા પણ શ્રેષ્ઠ કહેવાય છે. તેથી વિપરીત હાય તા
