________________
( ૧૦૮).
ધર્મરત્ન પ્રકરણ.
મોટાને તેના માબાપે તેની ઇચ્છા વિના પણ સારા કુળની એક કન્યા સાથે પરણાવ્યું, અને તે ખેતી વિગેરે કર્મ કરવા પ્રવર્તે. તે ઘરના કામકાજમાં પ્રવર્તતું હતું, તે પણ તેનું ચિત્ત નિરંતર ચારિત્ર ગ્રહણ કરવામાં જ તત્પર રહેતું હતું. આ પ્રમાણે તે કાળને નિર્ગમન કરવા લાગ્યા. અનુક્રમે તેના માબાપ મરણ પામ્યા, ત્યારે તે હમેશાં દાક્ષિ
શ્યતાને લીધે દીક્ષા લેવા માટે ભાર્યાની રજા લેવા સમજાવવા લાગ્યા. તે વખતે તે દીન મુખ કરી રેવા લાગતી, પણ તેને રજા આપતી નહીં. તેણુને પ્રતિબંધ કરવાને કેઈપણ ઉપાય નહીં સૂઝવાથી તે દુઃખે રહેવા લાગ્યા.
એકદા વિવિધ તપસ્યાવડે શરીરને ક્ષીણ કરી અવધિજ્ઞાનને પામેલા સુયશ મુનિ પોતાના ભાઈને પ્રતિબંધ પમાડવાને અવસર જાણું ગુરૂની આજ્ઞા લઈ વિહારના અનુકમે તેને ઘેર આવ્યા. તેને તેના ભાઈની વહુએ ઓળખ્યા, અને તેને બહુમાનપૂર્વક વંદના કરી. પછી તેણીએ આપેલા યેગ્ય ઉપાશ્રયમાં તે રહ્યા. મુનિએ તેણીને પૂછયું કે-ઘરને સ્વામી ક્યાં છે? ”તેણુએ કહ્યું કે-“ કામ કરવા માટે ખેતરમાં ગયા છે.” પછી ભોજન સમયે તેણીએ ઉચિત ભાત પાણી વડે સાધુને વહરાવ્યું. સાધુએ પણ વિધિપૂર્વક આહાર કર્યો. સમય વીતી ગયા છતાં યશ ખેતરથી ઘેર આવ્યા નહીં, તેથી તેની સ્ત્રી તેને માટે ભાત લઈ ખેતર તરફ ચાલી. પરંતુ માગમાંથી જ પાછી ફરી રેતી રેતી ઘેર આવી. મુનિએ તેને પૂછ્યું કે-“કેમ શેક કરે છે?” તે બેલી-“તે તમારે ભાઈ હમેશાં એકજવાર જમે છે. તે ભૂખ્યા થયા હશે, તેને માટે હું ભાત લઈને જતી હતી, પરંતુ માર્ગમાં નદી ભરપૂર વહે છે, તેથી હું જઈ શકતી નથી. એજ મારા શોકનું મોટું કારણ છે.” મુનિ બેલ્યા- “હે ભદ્રે ! તું જા. અને નદીને કહેજે કે હે નદી! મારા દીયરે બાર વર્ષથી દીક્ષા ગ્રહણ કરી છે, તેમાં તેણે કોઈ પણ દિવસ ભેજન કર્યું ન હોય અને નિરંતર ઉપવાસી હોય તે તું મને માર્ગ આપ. આમ કહેવાથી નદી તને માર્ગ આપશે.” તે
