________________
(૧૨૨)
ધર્મરત્ન પ્રકરણ.
સાંભળી પડદાને આંતરે રહી તેની પાસે ગીત ગવરાવવું” એમ કહી રાજાએ તેને બેલા. તે આવી ગીત ગાવા લાગ્યો. તે સાંભળી હૃદયમાં હર્ષ પામી રાજાએ કહ્યું કે-“હે ગાયક ! તે બહુ સારૂં ગાયું છે. માટે કાંઈક વરદાન માગ.” આ અવસરે જ કુણાલને તેના સેવકે વધામણી આપી કે-“તમારી સ્ત્રીએ દેવકુમાર જે પુત્ર પ્રસવ્ય છે.” આ અવસર જાણીને કુણાલે ગીતમાં ગાયું કે-“ચંદ્રગુપ્તને પ્રપત્ર, બિંદુસારને પત્ર અને અશકશ્રીને પુત્ર અંધ કાગણી યાચે છે. તે સાંભળી “અહો ! શું આ કુણાલ છે?” એમ ઉત્કંઠાથી બેલી પડદાને દૂર કરી રાજાએ તેને આલિંગન કર્યું, પોતાના ઉત્સંગમાં બેસાડ્યો, અને કહ્યું કે-“હે વત્સ! તે અત્યંત તુચ્છ યાચના કેમ કરી?” ત્યારે મંત્રીએ રાજાને કહ્યું કે “હે દેવ!તમારા વંશમાં કાગણ શબ્દ કરીને રાજ્ય કહેવામાં આવે છે, તે તેણે તુચ્છયાચના કરી કેમ કહેવાય?"તે સાંભળી રાજાએ કુમારને કહ્યું-“હે વત્સ!તું રાજ્યને ઉચિત નથી. તે શું રાજ્યને લાયક તારે પુત્ર છે? કે જેથી તું આવી પ્રાર્થના કરે છે?” કુણાલે કહ્યું—“હા. મારે પુત્ર છે. પણ તે રાતિ એટલે હમણાં જ જમ્યા છે.” રાજાએ કહ્યું—“જે એમ છે તે મેં તેને રાજ્ય આપ્યું.” ત્યાર પછી દશ દિવસ વિત્યા ત્યારે રાજાએ તેનું સંપ્રતિ ના પાડી તેને રાજ્યાભિષેક કર્યો. પછી મંત્રી વિગેરેને તે પુત્ર સેંપી અશકશ્રી રાજાએ પોતાનું પલક હિત સાધ્યું. ત્યારપછી પૂર્વ જન્મમાં ઉપાર્જન કરેલા પુણ્યના પ્રભાવથી તેની શરીર સંપત્તિ અને રાજ્ય લક્ષમી વૃદ્ધિ પામી તે રૂપ અને લાવણ્ય વડે સંપૂર્ણ
યુવાવસ્થા પામે. - એકદા તે સંપ્રતિ રાજા પોતાના મહેલના ગવાક્ષમાં બેઠે હતે. તેવામાં જિનેશ્વરને રથની સાથે મહેલની સમીપે આવેલા, રાજમાર્ગ ઉપર રહેલા, ગ્રહસમૂહથી પરિવરેલા ચંદ્રની જેમ અને કમળવચનની મધ્યે રહેલા હંસની જેમ ચતુર્વિધ સંઘથી પરિવરેલા, અને વિહારના અનુક્રમથી આવેલા પૂજ્ય આર્યસહસ્તી આચાર્યને જોયા. તરતજ
