________________
(૫૦)
ધર્મરત્ન પ્રકરણ.
(મેક્ષને) ભાગી થયે. તથા–ગુણયુક્ત મુનિઓને નિરંતર જેવાથી વંકચૂલને પૂર્વે નહીં તે તે ગુણને વિષે અનુરાગ થયે. ત્યારપછી ગુણનું બહુમાન થવાથી તેણે નિયમ ગ્રહણ કર્યા, અને તેનું સ્થિરતાથી પાલન કર્યું, તથા અંગીકાર કરેલા ગુણાનું તેણે પ્રાણાંત સંકટ આવ્યા છતાં પણ ખંડન કર્યું નહીં.
આ બને છતે પ્રસિદ્ધ હોવાથી અત્રે વિસ્તારથી લખ્યાં નથી.
હવે ધર્માધિકારીના તેરમા ગુણ (વખાણવા ) ને અવસર આવ્યો છે. તે ગુણ સત્કર્થ નામનો છે. તેનાથી વિપરીતને વિષેષ દેખાડવા પૂર્વક તે ગુણને કહે છે–
नासइ विवेगरयणं, असुह कहासंगकलु सियमणस्स । धम्मो विवेगसारो त्ति, सक्कहो होज्ज धम्मत्थी ।। २० ।।
મૂલાઈ–અશુભ કથાના સંગથી કલુષિત મનવાળાનું વિવેકરત્ન નાશ પામે છે, અને ધર્મ તો વિવેકરૂપી સારવાળે છે, તેથી ધર્મના અથએ સકથ-શુભ કથાવાળા થવું જોઈએ.
ટીકાથ–રાતિ–જતું રહે છે. શું ઉકા -વિવેક-સત અને અસત વસ્તુનું જ્ઞાન, તે જ અજ્ઞાનરૂપી અંધકારને નાશ કરનાર હેવાથી રત્નરૂપ છે, મઝુમદા:-વિકથા, તે સ્ત્રીકથા વિગેરે સાત પ્રકરની છે. તે વિષે આગમમાં કહ્યું છે કે “સાત વિકથાઓ કહેલી છે, તે આ પ્રમાણે-સ્ત્રીકથા ૧, ભક્ત કથા ૨, દેશ કથા ૩, રાજ કથા, ૪, મૃદુકારૂણિકી પ, દર્શનભેદની અને ચારિત્ર ભેદની ૭ આમાંની પહેલી ચાર વિકથાઓ પ્રસિદ્ધજ છે, તે પણ તે વિષે કાંઈક કહે છે --પહેલી સ્ત્રી
