________________
શીલવંતે શું કરવું તેનું વિવેચન. (૯૩) પણ તેણે પુરૂષ રહિત પરઘરમાં એકલાએ પ્રવેશ કરવો નહીં. કદાચ કાંઈ કાર્યને લીધે જવું પડે તો મોટી વયના પુરૂષને સાથે લઈને જવું.” આ બીજું શીળ કહ્યું ૨. તથા હમેશાં શ્રાવકે અનુભટ (સાદી) વેષ પહેરવે. પરંતુ ખિની જે આછકડે વૈષ પહેરવો નહીં. ખિ પુરૂષને વેષ આ હાય છે.-“જેમ લંખ પુરૂષોનું પરિધાન ધોતીયું) અંગ દેખાય તેવું હોય છે, અંગરખું કસકસતું હોય છે, અને મસ્તકની પાઘડી વાંકી અને અધું માથું દેખાય તેવી હોય છે. તેજ વેષ ખિ પુરૂષોને પણ જાણો. તેમ સ્ત્રીઓના સેંથાનો અગ્રભાગ તથા નાભિનો ભાગ ઉઘાડો હોય છે, પડખાનો ભાગ અર્ધ ઢાંકેલે હોય છે, અને કાંચળી કસકસતી તથા ખભા સુધીનો ભાગ ઉઘાડે રહે તેવી હોય છે. આ વેશ્યાનો વેષ જાણવો.” અહીં ભાવાર્થ એ છે કે- પુરૂષને તથા સ્ત્રીઓને જૂદા જૂદા દેશમાં જુદા જુદા વેષ હોય છે, તેથી જે ઠેકાણે જે વેષ નિંદા રહિત અને પુરૂષને ઈષ્ટ હોય તે વેષ શ્રાવક અને શ્રાવિકાએ રાખવો જોઈયે. અહીં કેઈ કહે છે કે-“કુળ અને દેશને વિરૂદ્ધ એવે વેષ રાજાને પણ શોભાકારક થતો નથી. તો વણિક જનોને વિશેષ કરીને અને તેમાં પણ તેમની સ્ત્રીઓને તે અવશ્ય વિરૂદ્ધ વેષ શેભા કારક નથી. તથા નીચેનું વસ્ત્ર પગની પાની સુધી રાખવું, ચોળી વિગેરે શરીર ઢંકાય તેવું રાખવું અને ઓઢવાનું વસ્ત્ર સારું જાડું રાખવુંઆ વેષ રાખવાથી ધર્મ, લક્ષ્મી અને યશ પ્રાપ્ત થાય છે. તથા નીચેનું વસ્ત્ર અનુક્રૂટ એટલે પગના અગ્રભાગ સુધી પહોંચે તેવું અને તે વસ્ત્રનો સ્પર્શ કરે તેટલી (કેડ સુધી પહોંચે તેટલી ) લાંબી અને જાડા લગડાની ચાળી રાખવી.” આ રીતે કેટલાક કહે છે તે પણ યોગ્ય જ છે. પરંતુ આ વેષ કોઈક દેશમાં અને કેઈક કુળમાં સંભવે છે, અને શ્રાવકે તો જુદા જુદા દેશમાં તથા જુદા જુદા કુળમાં સંભવે છે, તેથી દેશ અને કુળને વિરૂદ્ધ ન હોય તે વેષ રાખ એવું સર્વને લાગુ પડે તેવું સામાન્ય વ્યાખ્યાન અહીં કર્યું છે, તે યુક્તિ યુક્ત જ છે.
૧ હલકા માણસની જે.
