________________
અશકયાર ભાદિ ઉપર શિવભૂતિનું ચરિત્ર.
(૨૧૫)
""
?
પૃથ્વીતળ સુધી મસ્તક નમાવીને તેણે સૂરિને નમસ્કાર કર્યા, અને વિનતિ કરી કે હે પૂજ્ય ! હું સંસારના ભ્રમણથી ભય પામ્યા છે, માટે આપને શરણે આવ્યા છે. તેથી હે પ્રભુ ! કૃપા કરીને મને આ૫ની દીક્ષા આપેા. ’ ગુરૂ ખેલ્યા તુ કાણુ છે ? અને શામાટે દીક્ષા ગ્રહણ કરે છે ? ” તેણે જવાબ આપ્યા “ હું આ નગરના રાજાના શિવભૂતિ નામે પ્રસિદ્ધ નૃત્ય છે. ’’ ગુરૂ ખેલ્યા-‘ તેા રાજાની અનુજ્ઞા વિના અમે કેમ પ્રત્રજ્યા આપીયે છે ત્યારે તે એક્લ્યા- તમારી સમક્ષ હું જાતે જ દીક્ષા ગ્રહણ કરૂ છું. ” એમ એટલી તેણે જાતે જ લાચ કરવા શરૂ કર્યા, ત્યારે અનવસ્થાના દોષના ભયથી ગુરૂએ તેને વિધિપૂર્વક દીક્ષા આપી. પછી તેના બળવાનપણાને લીધે રાજા આની દીક્ષા મૂકાવશે એવી શંકા થવાથી સર્વે સાધુએ વિહાર કરી દેશાંતરમાં ગયા. કેટલેક કાળે ભકિતના સમૂહથી ભરાયેલા રાજાએ તેને પેાતાના નગરમાં તેડાવ્યા, ત્યારે તે કૃષ્ણાચાર્યની સાથે રથવીરપુર નગરમાં આવ્યા. ત્યાં રાજાએ દર્શન કરવાના હેતુથી પોતાના મહેલમાં તેને એલાવ્યા, અને સુંદર કમલ રત્ન આપી તેનું સન્માન કર્યું. પછી તે કમલ તેણે ગુરૂને આવી ખતાબ્યા, ત્યારે ગુરૂએ કહ્યું કે- આવા માટેા મૂલ્યના કમળ શામાટે લીધા?” ત્યારે તે એલ્યેા કે—“ રાજાની દાક્ષિણ્યતાથી લીધે છે. ” પછી તે કખલના ઉપર મૂર્છા પામેલા શિવભૂતિને જાણી તેના મેાઢુ ઉતારવા માટે એકદા ગુરૂએ તેની ગેરહાજરીમાં તેને ફાડીને સર્વ સાધુએનાં નિસદ્યાં ( આસના ) મનાવ્યાં. તે જાણી શિવભૂતિ મનમાં કાંઇક દ્વેષભાવને પામ્યા.
એકદા કાઇ વખત ગુરૂએ ઉપધિના વિચાર વ્યાખ્યાનમાં ચલાબ્યા. તેમાં જિનકલ્પને અને સ્થવિરકલ્પને આશ્રી શ્રુતને અનુસારે ગુરૂ ખેલ્યા કે–“ જિનકલ્પીને ખાર પ્રકારના ઉપષિ હાય, સ્થવિર કલ્પીને ચાદ પ્રકારના ઉપષિ હાય છે, અને સાધ્વીઓને પચીશ પ્રકારના ઉપષિ હોય છે. તેથી વધારે ઉપગરણુ હાય તા તે આપગ્રહિક કહેવાય છે, તેમાં બે, ત્રણ, ચાર, પાંચ, નવ, દેશ, અગ્યાર અને માર એ
