________________
( ૧૯૨ )
ધર્મરત્ન પ્રકરણ.
આતા ખાળકની (અજ્ઞાની જનની) કીડા છે એવી બુદ્ધિથી તેમની અવધીરણા કરીને એટલે મધ્યસ્થપણાથી ઉપેક્ષા કરીને શ્રુતાનુરૂપનેજ પ્રરૂપે છે એટલે જે પ્રમાણે સૂત્રમાં કહ્યુ હાય તેજ પ્રમાણે જિજ્ઞાસુ જનાને ઉપદેશ આપે છે. અહીં આવા અભિપ્રાય છે. હાલમાં પેાતાને ધર્મિષ્ઠ માનનારા કેટ્લાક પુરૂષાને ધૃતાદિકવડેજિનબિ ના સ્નાત્રમાં દૂષણ આપી કેવળ ગધેાદકવડેજ સ્નાત્ર કરતા કરાવતા જોઇને મધ્યસ્થ ધાર્મિક પુરૂષા “આ બાબતમાં શું કરવું યાગ્ય છે ?” એમ ગુરૂને પ્રશ્ન કરે, ત્યારે સવિગ્ન ગીતા ગુરૂ તેમને આ પ્રમાણે કહે છે.—વ માન કાળે વ તા મૂળ આગમામાં શ્રાવકાને દ્રવ્યસ્તવ કરવાને ઉપદેશ આપેલા છે, પર ંતુ તે દ્રવ્યસ્તવ કરવાના વિધિ આપ્ટે નથી. તેથી તે વિધિ પૂર્વ માં આપેલા સ ંભવે છે. અને પૂને જાણનારા શ્રી ઉમાસ્વાતિવાચકે પ્રવચનની ઉન્નતિ કરવાના હેતુથી પ્રશમતિ પ્રકૂરણ અને તત્ત્વાર્થ' વિગેરે અનેક મહાશાસ્ત્રો રચ્યાં છે. તેમાં--“ જિનભવન, જિનબિંબ, જિનપૂજા અને જિનમતને જે પુરૂષ આદરે છે, તે પુરૂષને મનુષ્ય, દેવ અને મેક્ષનાં સુખરૂપી ફળા હસ્તરૂપી પલ્લવમાંજ રહેલાં છે, * ઇત્યાદિક દ્વવ્યસ્તવને કહેનારા પ્રકરણમાં પૂજાના વિધિ આ પ્રમાણે કહેલા છે.--નિર્મળ બુદ્ધિવાળા જેએ ભાવથી ઘી, દૂધ, દહીં, વિકસ્વર પુષ્પા, પ, જળ, દીપ, ગંધાદક, સુગંધિ ચંદનના રસ અને તાજા શ્રેષ્ઠ કેસરે કરીને વીતરાગ દેવની પૂજા કરે છે, તે નિરંતર આ લાકનું અને સ્વંગલાકનું સુખ ભાગવીને શીવ્રપણે માક્ષમાં જાય છે. ’ વળી જેઓ જિનેશ્વરે કહેલા વિધિપૂર્વક ગવ્ય, રહવ્ય, દહીં અને દૂધથી ભરેલા શ્રેષ્ઠ કળશાવડે જિજ્ઞેશ્વ રાને સ્નાન કરાવે છે, તેઓ સ્વર્ગના વિમાનના વૈભવવાળા (વિમાનવાસી ) થાય છે. ” આ પ્રમાણે સવિગ્નને વિષે શિરોમણિ સમાન તે શ્રી ઉમાસ્વાતિવાચકે સિદ્ધાંતમાં જોયા વિના આ અર્થ કહેલે હાયજ નહીં એમ સભવે છે. તેથી કરીને જ ગાવિંદાચાર્યે સનત્કુમારની સધિમાં આ અર્થ તેજ પ્રમાણે વણું બ્યા છે, પ ના કર્તાએ ૧ ઘી. ૨ સુગંધી પદાર્થો.
