________________
ગુરૂની અવગણના કરનાર તે પાપ શ્રમણ.
(૨૪૫)
વળી ગુરૂનો ત્યાગ કરનાર સાધુ અવશય ગુરૂની અવજ્ઞા કરે છે, અને તેથી કરીને તે અનર્થને પામે છે, તે
આગમનું સ્મરણ કરાવવા પૂર્વક દેખાડે છે.
एयं अवमनंतो, वुत्तो सुत्तमि पावसमणो त्ति । महमोहबंधगोवि य, खिसंतो अपडितप्पंतो ॥ १३७ ॥
મૂલાઈ–આ ગુરૂની અવગણના કરનારને સૂત્રમાં પાપભ્રમણ કહ્યો છે. તથા ગુરૂની ખીંસા કરનાર અને અનાદર કરનાર સાધુ મહમેહને પણ બાંધે છે.
ટીકા–આ ગુરૂની અવગણના કરનાર એટલે હલના કરનાર સાધુ સૂત્રમાં એટલે સિદ્ધાંતમાં પાપશ્રમણ એટલે કુત્સિત સાધુ કહો છે. તે સૂત્ર આ પ્રમાણે છે-“જે આચાર્ય અને ઉપાધ્યાયે સૂગ અને વિનય શીખવ્યા છે, તેમની જ ખીંસા હીલના કરનાર બાળ-મૂખ પાપશ્રમણ કહેવાય છે. આચાર્ય અને ઉપાધ્યાયની જે સમ્યક્ પ્રકારે સેવા ન કરે, પૂજા ન કરે, અને સ્તબ્ધ થઈને રહે તે પાપશ્રમણ કહેવાય છે.” તથા ગુરૂની ખીંસા-નિંદા કરતો અને તેમની વૈયાવૃત્યાદિક કરવામાં
અનાદર કરતા સાધુ મહામહનો બંધક પણ થાય છે એટલે અત્યં મિથ્યાત્વને ઉપાર્જન કરનાર પણ થાય છે. અપિ શબ્દ બીજ સૂત્રને સૂચવે છે. તે બીજું સૂત્ર આવશ્યકમાં મેહનીયનાં ત્રીશ સ્થાનકોમાં કહેવું છે કે-“જે મંદબુદ્ધિ આચાર્ય અને ઉપાધ્યાયની ખીંસા કરે છે તથા જ્ઞાની એવા તેમની સમ્યક્ પ્રકારે સેવા કરતા નથી, તે મહામોહને બાંધે છે. ૧૩૭.
અહીં કેઈ પ્રશ્ન કરે કે-ગુરૂની શક્તિ ન હોય અને શિષ્ય તેને કરતાં અધિક તપ કરે છે તે યોગ્ય છે કે અયોગ્ય છે? કેમકે તેમ કરવાથી ગુરૂની લઘુતા પ્રાપ્ત થાય છે. આનો જવાબ એ છે જે-ગુરૂની
