________________
(૭૪)
ધર્મરત્ન પ્રકરણ.
ઉત્તમ છે. તું દષ્ટિવાદને અત્યંત ગ્ય છે, પરંતુ તે દષ્ટિવાદ ગૃહસ્થીએને આપી શકાતું નથી. સાધુઓ પણ અગ્યાર અંગ ભણ્યા પછી તે દષ્ટિવાદ ભણવાના અધિકારી થાય છે.” ત્યારે તે બોલ્યો કે “જેમ ઠીક લાગે તેમ મને ભણાવે. અને દીક્ષા પણ આપે.' ગુરૂ બાલ્યા
જે એમ હોય તો રાજા તથા સ્વજનવર્ગની રજા લઈ આવો.” તે બોલ્યો-“મારે રાજા વિગેરેની રજાનું કાંઈ કામ નથી. મારે માતાના મરથ પૂર્ણ કરવા એ જ મારે કરવાની ઈચ્છા છે.” એમ કહી તેણે માતાની સાથે થયેલી વાત ગુરૂને જણાવી, તે સાંભળી ગુરૂએ વિચાર્યું કે-“આની બુદ્ધિને વૈભવ અતુલ છે. માટે આ દષ્ટિવાદને અત્યંત યોગ્ય છે.” એમ વિચારી સૂરિએ તેને દીક્ષા આપી. પછી તેના સ્વજનાદિકના ભયથી સર્વે સાધુઓએ અન્યત્ર વિહાર કર્યો. બાકીની કથા આવશ્યક સૂત્રમાંથી જાણવી. અહીં તાત્પર્ય એ છે જે-માત્ર ધર્મક્રિયા જોઈને જ તે પ્રમાણે ગ્રહણ કરનાર લબ્ધલક્ષ્ય કહેવાય છે, અને તે આર્ય રક્ષિતની જેમ ધર્મને અધિકારી થાય છે. એમ જણાવ્યું.
હવે પ્રસ્તાવ કરેલા ગુણોને ઉપસંહાર કરવા પૂર્વક પ્રકરણના અર્થને સમાપ્ત કરવા માટે કહે છે.
एए इगवीस गुणा, सुयाणुसारेण किंचि वक्खाया। अरिहंति धम्मरयणं घेत्तुं एएहि संपन्ना ॥२९॥
મૂલાઈ–આ પ્રમાણે એકવીશ ગુણે શ્રુતને અનુસારે કંઈક વ્યાખ્યાન કર્યો છે. તે એટલા માટે કે આ ગુણેએ કરીને જે યુક્ત હાય તેઓ જ ધર્મરત્નને ગ્રહણ કરવામાં યોગ્ય છે.
ટીકાથ–પ-પૂર્વે કહેલા સ્વરૂપવાળા આ એકવીશ ગુણે શુતાનુa-બીજાં પ્રકરણેના જ્ઞાનને અનુસરીને વિશ્ચિત-કાંઈક
