________________
નવમા ગુણુ ઉપર ચડદ્રસૂરિના શિષ્યની કથા.
( ૩૯ )
,,
,,
આ
67
સ્વાધ્યાયમાં વિન્ન કરવા લાગ્યા, ત્યારે સાધુઓએ કહ્યું કે—“ જો એમ જ છે તે અહીં સમીપે અમારા ગુરૂ છે, તેની પાસે જાઓ. તે દીક્ષા આપશે. ” ત્યારે તેઓ ગુરૂ પાસે જઇ તે જ પ્રમાણે ખેલવા લાગ્યા. તે વખતે ધ્યાનના ભંગ થવાથી કાપ પામીને સૂરિએ કહ્યું કે—“ જો સાચુ' હાય તેા શીઘ્ર મારી પાસે આવ. ” તે સાંભળી તે શ્રેષ્ઠીપુત્ર ગુરૂ પાસે આવી બેઠા. સૂરિએ પણ કું ડીમાંથી રક્ષા લઇ તેના લેાચ કરવા માંડ્યો. તે જોઇ તેના મિત્ર ભય પામ્યા, અને કહેવા લાગ્યા કે “ હું ભગવન્ ! એમ ન કરેા ન કરો. અમે તે મશ્કરી કરીયે છીયે ’ પ્રમાણે તેએ ખેલતા હતા તેટલામાં સૂરિએ હાથની લઘુ લાઘવી કળા એ કરીને તેના મસ્તકને ઘણે! લેાચ કરી નાંખ્યા. ત્યારે શ્રેષ્ઠી પુત્ર વિચાર કર્યાં કે— મને અષી દીક્ષા તા થઇ ગઇ, હુવે આવા અધો લોચે લાકમાં કરવાથી તેા હું લાજ પામીશ. માટે હવે તા જે આર જ્યુ તેના નિર્વાહ કરવા જ શ્રેષ્ઠ છે. કારણ કે કહ્યું છે કે-“ સજ્જન પુરૂષે આળસ વડે કરીને પણ ( સ્વાભાવિકપણે ) જે અક્ષરા કહેલા હાય તે પથ્થર પર ટાંકણાં વડે કાતા હાય તેમ અન્યથા થતા નથી. ” આ પ્રમાણે વિચારીને તેણે કહ્યું કે—“ હે પૂજ્ય ! આ સતુ વચન આપ સાંભળશે નહીં. આ ખામતમાં હું અને આપ એ બે જ પ્રમાણભૂત છીચે. ” આ પ્રમાણે તેના શુદ્ધ પરિણામ જોઇ ગુરૂએ તેને દીક્ષા આપી. તેના મિત્રા ઠપકાના ભયથી નાશી ગયા. પછી વિકસ્વર મુખકમલવાળા શિષ્યે ગુરૂને વંદના કરી કહ્યું કે—આપે મારૂં દારિદ્રચપણ મૂકાવીને મને ચક્રવતી ના પદે સ્થાપન કર્યા છે. પરંતુ પ્રભાત સમયે મારા સ્વજને અહીં આવીને મને લઇ જશે. તા આપ રાત્રીએજ દેશાંતરમાં જવાની કૃપા કરે. ” આચાર્યે કહ્યું --“ હું રાત્રીએ જોઇ શકતા નથી, તેથી તું માર્ગ જોઇ આવ, કે જેવી સુખે કરીને જઇ શકીયે. ’ ત્યારે તે ક્ષુલ્લક માર્ગ શેાધીને આભ્યા. અને ચાલ્યા. રાત્રીના વિહારથી અજાણ્યા ગુરૂ ડગલે ડગલે સ્ખલના પામવા લાગ્યા, અને ‘ આવા માર્ગ કેમ શેાધ્યા !' એમ ખેાલતા તે શિષ્યના માથા પર દંડના પ્રહાર કરવા
,,
ܕܕ
