________________
સ્વપ્નમાં મળવા આવા સંકેત પછી તો પરમારના પરાક્રમને કોઈ અવધિ જ ન રહી. સિંહને પણ કાનની બૂટ પકડીને ચરણનો ચાકર બનાવવાનું સત્ત્વ એમનામાં ખળભળી જ રહ્યું હતું. સ્વપ્ન-સંકેત મળતાં તો એ સત્ત્વ ઊછળીને બહાર આવવા જાણે ઝાવાં નાંખી રહ્યું. બીજે દિવસે પ્રચંડ પરાક્રમીની અદાથી એઓ ચોટીલાના ડુંગરોમાં સાવજની શોધમાં એ રીતે કૂદી પડ્યા કે, એમની અષ્ટાપદ જેવી ચાલ જોઈને એક સાવજ ડરી જઈને જાણે સસલા જેવો બની ગયો. એની કાનપટ્ટી ઝાલીને એમણે ચારણને હાકલ કરી : સાવજનું દાન ઈચ્છનારા ચારણને કદાચ કલ્પના નહિ હોય કે, સાવજને દાનરૂપે માંગવો, એના કરતાં તો વરદાન રૂપે સ્વીકારવામાં વધુ બહાદુરી અપેક્ષિત છે. આવી બહાદુરી પુરવાર કરવાની પળે ચારણ ક્યાંક છુપાઈ જાય એ કેમ ચાલે ?
સાવજની કાનપટ્ટી ઝાલીને એનું દાન કરવા પરમાર ચારણની પ્રતીક્ષા કરી રહ્યા. એ જોઈને ચારણનું આખું શરીર ભયથી કંપી અને ફફડી રહ્યું હતું. આ વરદાન સ્વીકાર્યા સિવાય તો ચારણનો કઈ રીતે છુટકારો થાય? પરંતુ એની કોઠાસૂઝે એની લાજ જાળવી રાખી, એણે કહ્યું : પરમાર ! આપની ટેક ખરેખર અણનમ રહી. સાવજની કાનપટ્ટી પકડીને એને સસલા જેવો બનાવી દેવા દ્વારા આપ તો ખરેખર અષ્ટાપદ જેવા બળિયા સિદ્ધ થયા. માંગ્યું ત્યારે મેં એ વિચાર્યું પણ ન હતું કે, માંગેલું મળશે, તો લેવાની સમર્થતા મારામાં છે કે નહિ? ખરેખર સિંહસાવજનું દાન આપવાં તો આપ સમર્થ છો, પણ એને સ્વીકારવાની સમર્થતા મારામાં નથી, એમ મારે કબૂલવું પડે છે. માટે આપનું દાન સ્વીકૃત થઈ ગયું. એમ માનીને આપ આ સાવજને છૂટો મૂકી દો, એવી મારી વિનમ્ર અરજ છે.
ચારણની આ અરજને માન્ય રાખીને પરમારે જ્યારે સાવજને છૂટો મૂકી દીધો અને એ જ્યારે ચોટીલાના એ જંગલમાં ચાલ્યો ગયો, ત્યારે જ ચારણના અંગેઅંગમાં ફરી વળેલી ધ્રુજારી કંઈક શાંત થઈ. પરમારે સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૫
