________________
જહાંપનાહ! તમારી ચાહને ચૂકવી દઈને આહને આવકારવાનું કામ તો પાગલ પણ ન કરે. હું મારું હૈયા પાત્ર લંબાવીને તમારી પ્રેમભિક્ષાનો સ્વીકાર કરવા તૈયાર છું. પણ એક શરતે ...?”
ઔરંગઝેબ આનંદમાં આવી ગયો. એણે ઉત્સુક-હૈયે પૂછ્યું :
દુલારી ! તું મારી પ્રેમ-ભિક્ષા સ્વીકારવા તૈયાર હોય, તો તારી એક નહિ, શત શત શરતો પૂરી કરવા આ સેવક તૈયાર છે. બોલ, કઈ છે તારી શરત ?' રામદુલારીનો માધુરી બિછાવતો જવાબ આવ્યો :
જહાંપનાહ! તમે જાણો જ છો કે, શંકરને શરણે મેં બધું સમર્પણ કરી દીધું છે. આજે દિવસો થયા : ન મને શંકરના દર્શન થયા છે. ન હું શંકરની સામે પગે ઝાંઝર બાંધીને નાચી શકી છું. કે ન એ ભોળાનાથને હું ભક્તિ-ભેંટણું ધરી શકી છું. આપ જો મારા માટે એક શંકર-મંદિર તૈયાર કરાવી આપો. તે પછી હું આપની !”
“શંકરનું મંદિર!” ઔરંગઝેબે દાંત કચકચાવ્યા. એણે કહ્યું : દુલારી ! હું કાફર નહિ બનું તું બીજું કંઈક માંગ. મિયાંમહાદેવનો મેળ કદી ન જામે !
રામદુલારીએ તો એક એ જ વાત પકડી : આમાં મિયા મહાદેવનો મેળ કરાવવાનો કોઈ સવાલ જ નથી ! પ્રેમીને મન પોતાનું પાત્ર ન મુસ્લિમ હોય છે, ન હિંદુ ! પ્રેમી જો સાચો હોય, તો એ પોતાના પાત્રને માત્ર પ્રેમી તરીકે જ નિહાળે છે !
પ્રેમમાં પાગલ બનેલાં ઔરંગઝેબે ઘણી ઘણી આનાકાની બાદ રામદુલારીની આ વાતનો સ્વીકાર કર્યો. કાફર તરીકેનું કાળું-કલંક કપાળે કંડારીનેય પોતાના પ્રેમીને પ્રસન્ન કરવા એણે શંકર મંદિર બંધાવવું શરુ કર્યું. પ્રેમમાં પાગલ બનેલો માણસ ધનને ન જુએ અને
-~~-~~~ સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૫
