________________
(૨૪) વચમાં કેટલેક સમય પસાર થઈ ગયે ને તું પાંચ વરસને થયે. એ અરસામાં તારી સાવકી મા કેક શેકાને મરાવતી પોતે પણ મરી ગઈ. ત્યારે મંત્રીઓએ રાજાને વિનંતિ કરી કે “દેવ! સુયશા રાણું નિર્દોષ, નિષ્કલંક છતાં શોક્યની શીખવણીથી આપે એને કાઢી મુકી, તે ઠીક કર્યું નથી. આપ આજ્ઞા કરે તે એને પાછી લાવીએ.”
“મંત્રીઓની વાણી સાંભળીને રાજનું મન પીગળ્યું. તે પછી તને તથા તારી માતાને અહીંથી માનપૂર્વક પાછાં બોલાવી લીધાં.
એકવાર ફરતાં ફરતાં અમે તારા ગોપગિરિ દુર્ગમાં જઈ ચડ્યા. તારી માતાને ખબર પડતાં પૂર્વને ઉપકાર સંભારી અમારાં દર્શન કરવાને આવી. ને રાજા યશોવર્મા પણ અમારે ભક્ત થયે.
પિતાને પૂર્વ વૃત્તાંત સાંભળી આમકુમારે છુટકારાને દમ ખેંચે. “ભગવાન ! ત્યારે આપને તે મારા ઉપર બેવડે ઉપકાર થયો. બાળપણમાં પણ આપની છાયામાં હું ઉછર્યો, ફરીને પણ આપની પાસે જ મને આશ્રય મળે.”
એ બધા પૂર્વના રૂણાનુબંધ છે. આમ!” સિદ્ધસેન સૂરિ બોલ્યા. “તે હું પણ વનરાજની માફક જૈન ધર્મનું ૌરવ વધારીશ. રાજા થઈશ, તે જૈન ધર્મની ઉન્નતિ કરીશ.” આકુમારે પોતાને ભાવી કાળને નિશ્ચય કરી સંભળાવતાં કહ્યું. “ભગવાન ! હવે મૂળ વાત ઉપર આવે. ઝોળીમાં
