________________
(૨૦) થયો.” પટ્ટરાણુએ કંઇક પૂર્વની સ્મૃતિ યાદ કરાવી રાજાના મનનું સમાધાન કર્યું.
" એ માટે મને ઘણે પશ્ચાત્તાપ થાય છે કે આ બધું ઠીક ન થયું. હવે એને શું ઉપાય !”
“આપનું મન લગારે કેચવાયેલું જોયું કે એ ત્યાગી પુરૂષ અહીંયા ન જ રહ્યા ! બીજાને દુઃખ થાય એવું ઉત્તમ પુરૂષે કાંઈ પણ કરતા નથી, એ મહાપુરૂષે પણ એમ સમજીને વિહાર કર્યો હશે?” '
હા! એ બધું આપણા મુખ પંડિતએ કરાવ્યું. સમયને જ રાહ જોઈ રહેલા એ ઈર્ષાળુઓએ લગાર મારું મન વિકારવાળું જોયું કે તરતજ મને ઉશ્કેરી મુકયે. મને હથીયાર બનાવી એમણે સૂરિને અહીંથી કઢાવવાનું કાર્ય સહેલાઈથી સિદ્ધ કર્યું. એ લેકે તે હમેશ એમનાં કંઈ ને કંઈ દુષણ મારી આગળ કહેતાજ પણ હું ધ્યાનમાં ન લેત. પણ આખરે એ બ્રાહ્મણોએ મને ફસાવ્યા?”
“એમને સ્વભાવજ છિદ્રો શોધી બીજાને હલકે પાડવાનો છે. આપને જ પગાર ખાનારા છતાં આપને સારી સલાહ કયાંથી આપી શકે? એ સ્વાર્થ સાધુઓ તે પિતાને સ્વાર્થ માત્રજ સાધી શકે ?–નીમકહરામજ બની શકે ?” - એમની ક્યાં તપાસ કરાવવી? શું મેરા ગયા હશે કે બીજે કંઈ વિચરતા હશે, જ્યાં સુધી એમનાં દર્શન નહી થાય ત્યાં લગી શાંતિ નથી.-આરામ નથી.”
