________________
( ૧૪૯ )
વર્ષ નજરે આચાર્યના શબ્દશુકનની ગાંઠવાળી, ને ઔદ્ધ મંડલ વિખરાયું. વનકું જર ગુરૂના પ્રસાદ પામીને પર્વતની ગુફામાં ચાલ્યા ગયા.
પ્રકરણ ૧૯ મું.
અપ્પભટ્ટસૂરિ.
રાજમંત્રી ભદ્રકીતિને લઇને મોઢેરા સિદ્ધસેન આચા પાસે આવ્યા. અક્ષ મુદ્દતમાં અપબટ્ટીજી પાછા આવ્યા જાણી ગુરૃને મનમાં નવાઇ લાગી, કે એકદમ પાછા આવ્યા, તેમાટે કાંઈ ઉંડું કારણતા હાવુ જ જોઇએ, એ વજાસમુ હૈયું પણ કારણ જાણવાને આતુર થયુ. ખીજા શિષ્ય પરિવારમાં તેમજ સંઘમાં પણ શ્રાવકેા ભિન્ન ભિન્ન કલ્પના કરવા લાગ્યા. ‘શુ` રાજાની અપ્રીતિ થઇ હશે ! કે રાજાનું મન નહીં માનવાથી સહીસલામત એમને ગુરૂ પાસે પહોંચાડવાને માકલ્યા હશે, એતા રાજા વાળ ને વાંદરા; તે એમના ભરૂસા હોય ? બ્રાહ્મણ્ણાએ રાજાને ભમાવ્યા હશે એટલે રાજાની પ્રીતિ ક્યાં સુધી રહે ? જળબિંદુના જેવી ચપળ રાજાની મૈત્રી ક્યારે પણ લદાયક થાય ખરીકે ?’ દરેક જેમ ફાવે તેમ વાતા કરતું, છતાં સત્ય વાત શું છે, એના ખુલાસાની રાહ જોવાતી હતી.
રાજમ ત્રીઓ આવીને ગુરૂના ચમાં નમ્યા. સંઘ
