________________
(૧૩૫) પિતાના મરણને જખમ હજી તાજો જ છે એ ગમ તે ત્યારે જ વિસરાય કે મારા મિત્ર બપ્પભટ્ટજી મારી પાસે હોય.”
આપની ઈચ્છા હોય તે પટ્ટીજીને આપની પાસે તેડી લાવીએ.” મહા અમાત્ય વરાહમિરે જણાવ્યું.
“હા! મારી પણ એજ ઈચ્છા છે કે તમે પ્રધાનેને મેકલીને એમને-મારા મિત્રને અહીયાં બોલાવે. ” રાજાએ કહ્યું.
પણ હાલમાં એ ક્યાં હશે?” પ્રધાને પૂછયું.
મેરામાં તપાસ કરાવે. કદાચ ત્યાં હશે અથવા તે જ્યાં હશે ત્યાંની મહેરામાં એમની ખબર પડશે. સામંતસિંહને મારા અને એમની પુત્રીના સુખ સમાચાર કહેવડાવજે.” રાજાએ વરાહમિત્રને કહ્યું.
રાજાની આજ્ઞા પ્રમાણે મહા અમાત્ય પ્રધાનેને બીજે દિવસે મેહેરા તરફ રવાને કર્યો. - પ્રધાનએ મઢેરા આવીને ગુરૂ સિદ્ધસેનને વિનંતિ કરી.
ગુરૂ મહારાજ? કાજરાજ આમકુમાર એમના મિત્ર અપભટ્ટજીને અતિ ઉત્કંઠાથી તેડાવે છે, માટે આપ કૃપા કરીને એમને મેક્લે. વારંવાર એ પિતાના મિત્ર બપ્પભટ્ટીજીનું નામ યાદ કરે છે. એમનાં દર્શન માટે હંમેશાં આતુર રહે છે.”
ગુરૂએ પ્રધાનની વાણું સાંભળી બપ્પભટ્ટજીની સન્મુખ નજર કરી. “તારે મિત્ર તને યાદ કરે છે. ભકતિ!”
' “જેવી આપની ઈચ્છા? આપને લાભનું કારણ જણાતું
