________________
( ૨૯ )
દૂર તા આવ્યાંજ હઇશું. કેવી ભયંકર અટવીમાં આપણે આવી ચડયાં ? ”
તને થાક તા નથી લાગ્યા ને? નહિતર આપણે અહીયાં જરા વિસામા લઇને શહેરમાં જઇએ. ”
“ આપુ ! થાકની વાત તેા પછી, પણ આપણે હવે પાછા ફ્રીએ તા ઠીક. ભૂખ પણ લાગવા માંડી છે. ”
cr
તા ચાલા ” વૃદ્ધે પાતાના અશ્વ ગામ તરફ વાળ્યો. એને જોઈને તરૂણે પણ અવનું મુખ ફેરવ્યું. માઢેરાથી નીકળેલા અવા માઢેરા તરફજ ર્યા. શહેર ઉપર પેાતાની સત્તા ચાલતી હાય તેમ જાણે જંગલમાં પણ પેાતાની હુકુમત કેમ ન હેાય ? એવીજ નિ ય મુખમુદ્રા આ પ્રોઢ પુરૂષની જણાતી હતી. વન અને નગર, મનુષ્ય અને જ ંગલી ક્રૂર પ્રાણી અને મન સમાન હતાં. રાજમાર્ગ અને ગાઢ ઝાડીમાંના ખરબચડા મા એના એને હિસાખ નહેાતા. ત્યારે આ પ્રોઢ પુરૂષ અને તેની સાથેની આાળા તે કાણું ?
આ બન્ને અવા ઘીચ ઝાડીના રસ્તા કાપતા શહેર તરફ જવાને હવામાં ઉડતા હતા, પણ એટલામાંજ એક ભયંકર ગર્જના સભળાઈ અને હવામાં ઉડતા એ ઘેાડા સ્થંભ્યા. બાપુ ! આ તા વાઘની ગર્જના. ” પોતાના હથીયાર સભા
ળતાં એ માળા બેલી.
te
??
હા, એટા સાવધાન ! ” એ ધનુર્ધારી પુરૂષ ધનુષ્ય ઉપર ગાણુ ચડાવતાં ખેલ્યા.
