________________
(૨૬) ધારી દીધી.” ગુરૂ સિદ્ધસેનસૂરિ એટલું વિવેચન કરીને થોભ્યા...
રાજ્યમાં આજે પ્રધાન મંત્રી અને દંડનાયક આદિ મોટા મેટા હલાઓ તે શ્રીમાળીએનીજ પાસે છે.” બપભટ્ટજી વચમાં બોલ્યા.
બેશક! શ્રીમાળીઓએ વનરાજને રાજ્ય સ્થાપવામાં ઓછી સહાયતા કાંઈ નથી કરી, તન, મન અને ધન સર્વ કંઈ એ ગુર્જરેશ્વરને ચરણે ધર્યું હતું. શા માટે શ્રીમાળીઓએ. એમ કર્યું હતું. તેમના હૈયામાં માત્ર બે ચીજ હતી. દેશભક્તિ અને પિતાના માલેક તરફ વફાદારી!” સિદ્ધસેનસૂરિએ કહ્યું.
તેથીજ આજે પાટણ જાણે જૈનમય જ ન હોય એમ એના પ્રધાન તે જેનો, દંડનાયક તે નાનગને પુત્ર લહીર જૈન, કેશાધિકારી તે જેન, ભંડારી તે જૈન, વ્યાપારમાં તે જેને, રાજાના ગુરૂ તે શીલગુણસૂરિ અને દેવ તે શ્રી પંચાસરા પાશ્વનાથ!” બપ્પભટ્ટજીએ પાદપૂર્તિ કરી.
એ પંચાસરા પાર્શ્વનાથની પ્રતિમા વનરાજ પંચાસરથી લાવેલા કે?” આમકુમારે પૂછયું.
હા! પહેલાં એ પ્રાભાવિક પ્રતિમા વલભીનગરમાં હતીકેટલાક સમય ત્યાં પૂજાયા પછી અદશ્ય થઈ અને પંચાસર નગરમાં આવી, આજે એજ પ્રતિમા ગુર્જરેશ્વરની અધિકાયિકા તરીકે પાટણમાં પૂજાય છે” ગુરૂએ કહ્યું.
“ગુર્જરેશ્વર વનરાજની માફક રાજકુમાર ! તમે પણ
