________________
(૧૬) સામતને જે કે એણે પ્રધાનપદ આપ્યું, છતાં માંસ-મદિરા અનાયાસે મળે તે વાપરવામાં ષ ગ નહી, આત્માને ને જગતને એકાંતે ક્ષણીક માન્યું. લોકોને પિતાના મતમાં આકર્ષ્યા, એના શિષ્યોએ એમાં સુધારે વધારે કરી લેકેને અનુકુળ થાય એવાં તત્વેની વ્યાખ્યા કરવા માંડી. એક સત્ય વસ્તુને છોડી બુધે આ કાંઈ ઠીક કર્યું ન કહેવાય.” સરસ્વતીએ એની પ્રાચિનતાની વ્યાખ્યા કહી સંભળાવી.
માતાજી! આપ પણ એમ કહે છે? એ જૈન મત તે અમારા દર્શનને એક ભાગ છે. અમારા બુદ્ધ જેવું સર્વજ્ઞ જગતમાં કેણ થયું છે ! અહિંસા માટે એમણે કેટલું બધું કર્યું છે?”
“એણે શું કર્યું છે તે મારાથી અજાણ્યું નથી. તેને તે મિથ્યા મેહ થયે છે એટલે તું એવું જ દેખે! કેમકે જગતમાં વિવેક હીન પુરૂષને બધું ઉલટું જ દેખાય. કમળાના રેગવાળાને જગત પીળું જ જણાય.”
ગમે તે કહે, માતાજી? હું તે મારા બદ્ધદર્શનની ઉન્નતિ ચાહું છું. તેથી જ અજેયનું વરદાન માગું છું!” સાગત પિતાના નિશ્ચયમાં દઢ રહ્યો.
તું કહેતે હેય તે સત્યદર્શન જગતમાં કર્યું છે તે સમજવા તારી વિવેકચક્ષુ ઉઘાડી આપું, સાત સાત ભવનું કરેલું તપ શા માટે તું અસત્ય વસ્તુના મેહમાં હારી જાય
