________________
દારૂમાં લક્ષ્મીને વ્યય કર્યો. પણ એને મૃત્યુને ઘંટ વાગી ચુક્યું હતું. છતાં બીચારી જીવવાને ધમપછાડ કરી રહી હતી. અરે કઈ બચાવો! મને છવાડે? મહારાજ? મને જીવાડે? મારે નથી મરવું.”કનેજરાજ, દાસદાસીએ, વૈદ્ય ક્ષણ ક્ષણ એ નબળી પડતી નાડ જોતા ડાચાં વકાસી રહ્યા હતા. કેઈના મનને એમ થતું કે આ જાલીમ સ્ત્રીના પાપને ઘડે હજી પણ ભરાયે નથી કે એ જીવવા ઈચ્છે છે? મૃત્યુના એ ભયંકર પડકારમાંથી બચાવવાની કોઈની તાકાત હોઈ શકે છે? બિચારી જીવવાને માટે વલખાં મારતી આ શક્ય “હાય” “હાય” કરતી પરભવનું ખાતું સરભર કરવાને ચાલી ગઈ.
એના મૃત્યુથી રાજાને તે અવશ્ય દુ:ખ થયું. રાજાને ખુશી રાખવા માટે બધાએાએ ઉપર ઉપરનો શોક બતાવ્યું. થોડા દિવસ વહી ગયાને રાજા કામકાજમાં એને ભુલી જવા લાગ્યા.
પણ પ્રધાનોના મનમાં સુયશા રાણીને દેશવટે ખુચતે હતો એમને ખબર પણ હતી કે દેવી ગર્ભવંતા હેવાથી અત્યારે તે રાજ્ય વારસ યુવરાજ પણ પાંચ વર્ષને થયે હશે માટે રાજાને સમજાવી રાણીને અને પુત્રને તેડાવવાં.
અવસરે યશોવર્મા રાજાને પ્રધાને એ વાત નિવેદન કરી, સુયશારાણી નિર્દોષ હતી એવી રાજાને ખાતરી કરી આપી. એ કાચા કાનને રાજા પણ સમજ્યા કે નવી રાણની સમજાવટથી પિતે કાચું કાપ્યું હતું. જેથી એમને-રાણી અને પુત્રને રાજધાનીમાં બોલાવી લીધાં. મેટા માનપૂર્વક પોતાની પાસે રાખ્યાં.
