________________
“બરાબર?” ,
પિતા પુત્રી વાત કરતાં હતાં એટલામાં એક ધનુધરી તરૂણ યુવક મંદ મંદ ડગલાં ભરતે એમના તરફ આવતા એમણે જોય! બાળાનું હૈયું એ દુરથી આવતા તરૂણને જોઈ ધડકતું “આજે તીર મારનાર?” - કામદેવના સમ રૂપાળો આ તરૂણ એમની સામે આવીને ઉભે રહ્યો. એ સુંદર વદન મંદ મંદ હસી રહ્યું અને પેલા સશસ્ત્ર મજબુત પુરૂષને કેઈ મોટે માણસ સમજીને નમ્યું. બાળાની બન્ને આતુર આંખે ધડકતે હેયે એની ઉપર ઠરી. એ સુંદર રૂપરાશિનું પાન કરવામાં ડુબી? “શું ત્યારે આજ તિરે મારનાર આહ? કેવું એનું રૂપ
આવા કટાકટીના પ્રસંગમાં અમને અણધારી મજ કરનાર તું જ કે?” એ પ્રહ પર એને જોઈને ઉગાર કાઢયા.
હાજી? મને લાગે છે કે મારું તીર તમને પુરતું મદદગાર થયું છે?”તરૂણે મધુર સ્વરે કહ્યું,
તારૂં અનુમાન સત્ય છે. મને લાગે છે કે મેં તને ઘણી બત મારામાં જે છે.? તું મોટેરાને રહિશ છે વાર?”
પ્રત્યુત્તર સાંભળવાને એક હયું ગુપચુપ આતુર બન્યું. હૈયું ધડક્યું. અંતરમાં ઝીણે નાદ ઉઠતે “મારે સમવડીયે હોય તે કેવું સારૂં? શા માટે એમ થતું એ તે એ બાળા પણ સમજી શકી નહીં.
