________________
(૧૦૩). ડીને એ ઘરની સારસાર વસ્તુઓ લઈ પિયર આવી. માતાપિતાને પોતાની રામકહાણું કહી સંભળાવી. એની કર્મકથની. સાંભળીને માતાપિતાને પણ ઘણું દુઃખ થયું. તે ધણુએ રંડાયેલી કમભાગ્યવાળી દિકરીને હૈયા સાથે દાબી એને આશ્વાસન આપ્યું અને પોતાના ઘરમાં રાખી મહાદેવની સેવાભક્તિમાં ચિત્ત પવવાને સમજાવ્યું. એ ભેળાનાથ-શિવ ઉપરથી વિશિષ્ઠાને શ્રદ્ધા તે ઉડી ગયેલી; છતાં એકદમ માતા પિતાની આજ્ઞા તરછોડવી એ એને ઉચિત નહી લાગવાથી માતાપિતાનું વચન વિશિષ્ઠાએ મને કે કમને અંગીકાર કર્યું. એની ઉગતી યુવાની જેને માતાપિતાનું હૈયું કકળતું. શું કરે ! ફરીને વિશિષ્ઠનાં લગ્ન કરી શકાતાં હતા તે માતાપિતા. એનાં લગ્ન કરી આપવાને આતુર હતાં.
આ પિયરમાં રહીને વિશિષ્ટાએ કુરસદને સમયે શિવજીની. ભક્તિ કરવા માંડી, પણ એૌવનથી ઉદ્ધત થયેલી મનવૃત્તિઓ વિશિષ્ટ કાબુમાં રાખી શકી નહી. શિવની આરાધના કરતાં પણ વારંવાર મનેવિકારથી એનું ચપળ મન ઉદ્વિગ્ન રહેતું. હદય અશાંત બનતું, સમુદ્રમાં ડેલતા વહાણની માફક એનું ચિત્ત વાસનાઓથી ડામાડોળ થવા લાગ્યું. ગરીબ બિચારી વિશિષ્ઠા મહાદેવને વારંવાર લંભા દેવા લાગી. “અરે ભેળાનાથ? મારે તે તમારી સેવા વ્યર્થ જ ગઈ. છતાં હજી પણ હું નાહક તમારી સેવા કરૂ છું ! આટઆટલી તમારી સેવાભકિત કરતાં પણ વાસનાઓથી હું પતિત થતી જાઉં છું. ખચીત મારે તે પૂર્વ ભવનાં કઈ પાપ જાગ્યાં. વન.
