________________
(૧૭)
રક્ષા કરવી, એ માટે એ બધા વિચાર કરવા લાગ્યા. “આચાચજી! આપ શા માટે ચિંતા કરે છે ? એ કુમારિલભટ્ટ પર ધમની નિદાનું પાપ કરીને હવે મરવાને તૈયાર થયે છેવૃદ્ધ થયો છે. એ પાપને ઘટ સંપૂર્ણ રીતે ભરાતાં આપોઆપ કુટી જશે. એનું કુલ ભેગવવાને એ રવાને થશે. એક સાગત સાધુએ કહ્યું
તારું કહેવું સત્ય છે, છતાં પણ ઉઠેલા દુશમનની આપણે ઉપેક્ષા ન કરવી જોઈએ, દર્દ અને દુશમન એને તે ઉગતા જ ડામવા એ નીતિ કહેવાય.” દ્વાચાર્યે કહ્યું.
કદાચ કાલે એની પછવાડે બીજો કોઈ જાગે તે પછી?” એક બીજાએ તર્ક કર્યો. “ગુરૂજી! એ ઝેરી સર્પને આપેદધ પાયું એ ઠીક નથી કર્યું. એકપટી થઈને આપણું ઘર જેઈ ગયો, આજે એને નતિજે જે?”
મને લાગે છે, કે એ વિશ્વાસઘાતી સામે આપણે કે દિવ્યશક્તિની સહાય મેળવવી જોઈએ. એની મદદથી આપણે ગમે તેને હરાવી શકીયે. પૂર્વે પણ આપણા પૂર્વજોએ વાણીની દિવ્ય શકિતવડે મોટી સભાઓમાં ઘણાને પરાજય કરેલો.” સગતાચાર્યે જણાવ્યું.
આપનું કહેવું સત્ય છે તેથી એવી દિવ્યશક્તિ મેળવવા આપણામાં એકાગ્ય પુરૂષે-સાધુએ સરસ્વતીનું આરાધન કરવું જોઈએ. એક જણે પોતાને અભિપ્રાય આપે.
“બરાબર છે.” સરસ્વતીનું આરાધન કરીને પણ
