________________
( ૮૪ ) એક દિવસે એ પાર્શ્વનાથના તીર્થમાં સરયૂ નદીને કાંઠે પાસ નામે નગર હતું, ત્યાં વિહાર કરતા બુદ્ધકિર્તિ મુનિ આવ્યા ને તપ કર્યું. તપ કરતાં કંટાળ્યા એટલે ચારિત્ર મેહનીય કર્મના ઉદયથી રૂષભદેવના મરિચીની માફક એમણે પ્રવજ્યારૂપ દિક્ષા છેડી દીધી અને જે “સુઝતે આહાર મલી શકે તે શા માટે પિતાને ન ખપે? જગતની દરેક વસ્તુઓ ક્ષણક છે. આત્મા પણ ક્ષણક છે. માંસ મધ વગેરે સુઝતું મલી શકે તે ખાવા પીવામાં શું દેષ છે? વલી આત્મા ક્ષણીક હોવાથી કરનારે પણ અન્ય છે, ભેગવનારે પણ કઈ બીજે આત્મા છે” વગેરે સિદ્ધાન્ત વિરૂદ્ધ પ્રરૂપણ કરીને બદ્ધ મત ચલાવ્યું. શારિપુત્ર અને મુલાયન નામના એના બે મુખ્ય શિષ્યોએ બોદ્ધ ધર્મની ઠીક રીતે વૃદ્ધિ પણ કરી.
એ કેશીકુમારના સમયમાં ચોવીસમા તીર્થંકર શ્રી મહાવીર સ્વામી થયા. બુદ્ધના નિર્વાણ પછી લગભગ ચૌદ વર્ષ સુધી મહાવીરસ્વામી કેવલજ્ઞાનીપણે વિચર્યા હતા.
એક રૂષભદેવને છોડીને શેષ તીર્થકર આદિ શલાકી પુરૂષો-ચકવતી વાસુદેવ વગેરે ચોથા આરામાં થયા. મહાવીર નિર્વાણ પછી લગભગ સાડાત્રણ વર્ષે બેંતાલીશ હજાર વર્ષે ન્યુન એક કેડીકેડી સાગરને ચોથે આરે સંપૂર્ણ થયા. મહાવીર સ્વામીની પટ્ટપરંપરા પાંચમા આરામાં ચાલી છે. જે પાંચમા આરાને આજે ૨૪૫ર વર્ષ થયાં છે. શ્રી મહાવીર સ્વામીના મુખ્ય ગણધર ગૌતમસ્વામી હતા. તે મહાવીરથી ૧૨ વર્ષે મેક્ષે
