________________
(૧ર૦) ચર્ય વ્રત!” દેવી ભદ્રકીર્તિ ઉપર અધિક પ્રસન્ન થઈ અને એનાં વસ્ત્રો પ્રગટ થયાં.
વત્સ ! હું તારા સત્વથી પ્રસન્ન છું. વરદાન માગ ? દેવીએ કહ્યું. * “માતાજી! વાદવિવાદમાં હું અજેય થાઉં?”
“તથાસ્તુ?” બીજું કઈ ! ”
જ્યારે મને જરૂર પડે ત્યારે આપે તરતજ સ્મરણ માત્રમાં દર્શન આપવાં?”
“અસ્તુ ! જ્યારે તું સંભારીશ ત્યારે તારી પાસે હું હાજર થઈશ.”
સરસ્વતીદેવી તરતજ અદશ્ય થઈ ગઈ. ભદ્રકીર્તિનું એવી રીતે એક મહાકાય સહી સલામત પાર ઉતર્યું. એ સરસ્વતીનું તેજ તેમનામાં અધિક પણે પ્રકાશવા લાગ્યું. અને બાલ્યાવસ્થામાંથી વાદવિવાદમાં તે સર્વને જીતનારા થયા. જીજ્ઞાસુને તે સહેલાઈથી ધર્મ પમાડતા; પરન્તુ એમને હરાવવાની બુદ્ધિએ કઈ વાદી એમની પાસે આવીને વાદવિવાદ કરતે એ હારીને જ એમની આગળથી વિદાય થતું. સંધે જાણ્યું કે આતે શ્રી પાદલિપ્તસૂરિને નવે અવતાર પ્રગટ થયે કે વજાસ્વામીને! અથવા શાસનની શોભા વધારવા અને બોદ્ધાદિ અન્ય દર્શનેને પરાસ્ત કરવા પેલા મદ્વવાદિજી ફરીને આ જગતમાં આવ્યા કે હું એમની આવી અદ્વિતિય
