________________
(૧૮૫) . એ નાસ્તિક છે કે આતિક એ કાંઈ તમારા કહેવાથી ન માની લેવાય. જે એ નાસ્તિક હોય તે એમની આગળ વાદ કરીને તમારું ઈશ્વરપણું સાબીત કરી બતા? તમારી વિદ્વત્તાથી તો એમને હરાવે?” રાજાએ કહ્યું,
રાજાને જુવાબ સાંભળ્યા છતાં અણસાંભળ્યો કરી એ મણે કહ્યું. “મહારાજ! વાદ કરવાથી શું ? વાદ કરવામાં તો જે બુદ્ધિવંત હોય એ જીતી જાય ને સાચે હારી જાય. વાદ એ. તે વિતંડાવાદ કહેવાય.”
તમારામાં તમારે મત તે સ્થાપન કરવાની તાકાત નથી. એ બાળ સાધુ આગળ પણ તમારી જીભ હાલતી નથી. તે પછી શ્રેષથી શા માટે સળગે છે.” રાજાએ બરાબર ડાંભ્યા.
“દેવ! અમે આપને સત્ય કહીએ છીએ. આપની ઈચ્છા હશે તે અમે વાદમાં એને અમારે ચમત્કાર કઈ વખત બતાવશું. પણ એવા શુદ્રોને આપે પરિચય કરે એ શું લાજમ
એ શુદ્રો કેવી રીતે વારૂ?” રાજાએ પૂછયું. - શરીરે મેલા, મલીનવોવાળા, કેઈ દિવસે સ્નાન પણ નહિ કરનારા એવા એ વેતાંબર મુનિઓ શુદ્રજ કહેવાય. વળી દાતણ કરી મુખશુદ્ધિ પણ એ લેકે કરતા નથી. મહારાજ ! શુદ્રો પણ એમનાથી સારા તે કહેવાય.”
બ્રાહ્મણે રાજાને આ રીતે હમેશ સમજાવતા હેવાથી તેમજ સિંહાસન જઈ બળતા હોવાથી રાજાએ એક દિવસે
