________________
( ૨૨૯)
“ હા! એમનું શરીર વૃદ્ધાવસ્થાથી જર્જરિત થઇ ગયું છે, આંખાનુ તેજ પણ ઓછું થયુ' છે, એમની તખીયતનો હવે એમને ભરૂસા નથી તેથી લખે છે કે ‘ વત્સ ! તને ભણાવી ગણાવી વિદ્વાન્ ખનાબ્યા, પઢવીએ ચઢાવ્યે તે હવે તેના મદલામાં મારી પાસે આવીને કાંઇ કર ? આખર સમયની આરાધના કરાવી મને ઉપવાસરૂપી રથમાં બેસાડી સ્વધામમાં પહોંચાડ. વત્સ ! ઘણા દિવસના તારા વિજોગથી તારૂં મુખ પણ હું તા ભૂલી ગયા. તેથી મનમાં બહુ દુ:ખ થાય છે. તું રાજા પાસે ગયા એ ઠીક ન થયું. માટે ઝટ આવ અને મને સાધના કરાવ ?, રાજન્ ? ગુરૂ મને મળવાની ઉત્કંઠા ધરાવે છે. માટે મારે સત્વર જવું જોઇએ. ” ગુરૂ ખપ્પભટ્ટસૂરિએ કહ્યું.
“ મને પણ લાગે છે કે આપે જવું તેા જોઇએ. ” કંઈક વાતે મને રાજાએ કહ્યું.
“ જેમ બને તેમ આપે જલદીથી વિહાર કરી આવવું. એવી ગુરૂ મહારાજની ઇચ્છા છે. સમજો કે તમને મળવાને ખાતરજ એમનું શરીર વૃદ્ધાવસ્થાનું દુ:ખ ભાગવતું ટકી રહ્યું છે. રાતદિવસ આપને યાદ કરે છે એક વખત આપને મળવાની એમને એટલી તેા ઉત્કંઠા છે કે “ મારા ભદ્રકીર્ત્તિ આવ્યા ! ભદ્રકીર્ત્તિ ક્યાં છે ? એને ઝટ એલાવા ? ’ અમને પણ એટલી બધી તાકીદ છે કે જેમ અને તેમ સત્વર આપને લઇ આવવુ, ” એ મુનિઓમાંના એક મુનિએ કહ્યું.
“ આપણે આવતી કાલે પ્રભાતનાજ અહી'થી વિહાર
