________________
જરાતરામાં મહારાજનું મન એમણે ઉશ્કેરી સૂરિને અહીંયાથી કાઢવાની પેરવી કરી. સૂરિ ઉપર ચીડાયેલા તેઓ ઘણાખતથી આવા અનુકુળ સમયની વાટ જોતા હતા. આજે અનાયાસે હાથ આવેલી તક જવાદે એવા એ પંડિતે બેવકુફ તે નહોતાજ ! આ અણમેલ તકને ઉપયોગ એમણે બરાબર રીતે કર્યો. મહારાજ અને સૂરિ વચ્ચેની જે મિત્ર ગાંઠનેહબંધન હતું. એને ઉલટાવી શ્રેષના રૂપમાં પલટાવી નાખ્યું. એ રીતે ઘણા દિવસથી ધારી રાખેલું કાર્ય આજે પાર ઉતાર્યું. ને આખરે એ ભયંકરમંડલ વિખરાયું.
ગમે તેમ પણ તેજ દિવસે આ કારસ્તાનની બપ્પભટ્ટ સૂરિજીને તરત ખબર પડી ગઈ. રાજાના મનની વાત પાદપૂર્તિ કરીને કહી એથી રાજાએ એને અવળે અર્થ કર્યો. અને પંડિતએ આ તકને લાભ લઈ રાજાને ઉશ્કેરી મુ. એમણે વિચાર કર્યો. “હશે, જે થતું હશે તે સારાને માટે! પણ અત્યારે તે વિદ્યાગુણ પણ મારે દેષનું કારણ થયે જલના તરગે અને વાનરનું ચાપલ્ય કદાચ માને કે રોકી શકાય, પણ રાજા એના ચિત્તની ચપળતા કવી અશકય કહેવાય. કાચા કાનના રાજાઓને નામનાજ કાન હોય, પિતાની બુદ્ધિથી વિચાર કરવા કરતાં અડખે પડખે રહેલા ખુશામતખોરોના કહેવા પ્રમાણે જ ચાલનારા હોય. રાજાની અપ્રીતિ થઈ માટે અહીયાં રહેવું હવે વ્યાજબી નથી. દ્વેષી બ્રાહ્મણે ક્યારે રાજા પાસે શું કરાવશે એ કેમ કહી શકાય.”
