________________
(૧૩) ના? માતાપિતા! ના? મને લાગે છે કે દુન્યામાં હું એ માટે નથી આવ્યો.”
તે ?”
હું તે ત્યાગી થવા આવ્યો છું. ગુરૂ મહારાજ સિધ્ધસેન પાસે હું દીક્ષા લઈ જૈન ધર્મ ઉદ્યોત કરીશ?”બાલકે મનની વાત કહી દીધી.
દીક્ષાનું નામ સાંભળી માતાપિતા હેબતાઈ ગયાં. ભાન ભૂલાં એ ક્ષણવાર વ્યગ્રચિત્તવાળાં થઈને શું કરવું એ પણ ભૂલી ગયાં. “શું તું દીક્ષા લેવા તૈયાર થયો છે? એય મા! આ તું શું બોલે છે? ઘેલો તે નથી થયોને દિકરા ? ” માતાએ એકદમ સુરપાલને હેયા સાથે દાબતાં કહ્યું. “દિકરા? હજી ઉગીને તે ઉભે થયો નથી ત્યાં દીક્ષા શી?”
માતાનું હેત જોઈ સુરપાલ હસ્ય! “ માતા? મારે વળી આવાં લાડ શાં કે તે હવે સાધુ થવાને! તમારી રજા લેવાજ હું ગુરૂને લઈ અહીયાં આવ્યો !”
ત્યારે શું અમને છેડીને તું જતું રહેવાને ? એક વખત છોડીને જતો રહ્યો ત્યારે તારા વગર હેયા સુનાં બનેલાં અમે કેવાં રડતાંતાં. દિકરા! તારી હાલી માતાને તું ફરીને વળી રડાવવાનો !તારી વહનું મુખ મને નહી બતાવીશ?” માતાએ ડુસકાં ભરી રડવા માંડયું. “સાંભળે છે? મારા આ લાડકાને એ સાધુએ ભૂરકી નાખી છે કે ઉસ્તાદને
