________________
(૩૦)
કરી જઈશું”અપભટ્ટસૂરિએ કહ્યું. ગુરૂભક્તિથી એ હૈયું અતિ કુમળું થયું હતું. એ સમર્થ વિદ્વાને અને વાદીઓ ઉપર પિતાને પ્રભાવ પાડનારી આંખમાંથી અશ્રુના બે બિંદુ ખરી પડ્યાં.
પ્રભુ? મારી પણ ઈચ્છા છે કે આવતીકાલે રવાને થઈ જાઓ! મારા પ્રધાને આપની સાથે આવશે. અનુકુળ જણાય તેટલો સમય આપ ત્યાં રહીં આ તરફ વેલા પધારશે. હમેશાં આપના દર્શનની અમે રાહ જોશું.” રાજાએ કહ્યું.
બીજે દિવસે પ્રાતઃકાળ થતાં ગુરૂબપ્પભટ્ટસૂરિ પિતાના પરિવાર સહીત રાજ મંત્રીઓ અને પંડિત સાથે મેરા તરફ વિહાર કરી ગયા. જેમ બને તેમ એ વિહારમાં લાંબે પંથ કાપવામાં આવતું હતું. પોતાના ગુરૂને મલવાને સૂરિવરનું મન ઘણું અધિરૂં થઈ રહ્યું હતું. કેમકે જગતમાં ગુરૂને ઉપકાર અસાધારણ કહેવાય. માતાપિતાને એકજ ભવનાં ઉપકારી હોય છે પણ દેવ ગુરૂ અને ધર્મને માર્ગ બતાવનારઓળખાવનાર ગુરૂને ઉપકાર તે નહી વાળી શકાય એમ છે. સંસારસાગરથી પાર ઉતારી જે ગુરૂએ મેક્ષ માર્ગ તરફ પહોંચાડવાને સમકિતરૂપી દી જાગૃત કરાવી આપે છે. જ્ઞાન, દર્શનને ચારિત્ર રૂપી રત્નત્રયીથી એ માર્ગ વિભૂષિત કર્યો છે. એવા ગુરૂતે ભવસ્થિતિ પરિપાક થાય તે જ મલે. એવાને ઉપકાર શે વિસરે ? • •
ગુરૂના ઉપકારનું સ્મરણ કરતા શીધ્રગતિએ વિહાર કરી
