________________
(૧૯)
રાત્રીએ ત્યાંના સંઘની પણ રજા લીધા વગર પ્રાત:કાલે રાજદ્વાર ઉપર એક ઉપદેશ સ્વરૂપ કાવ્ય લખીને સૂરિ પોતાના પારવાર સાથે નગર બહાર નીકળી વિહાર કરી ગયા.
વિહાર કરતા કરતા સૂરિ ભવ્યજંનેને પ્રતિબંધ કસ્તાં ગેડ દેશમાં ગયા, એક દિવસ ગેડ દેશની રાજધાની લક્ષણવતી નગરીની બહારના ઉદ્યાનમાં સૂરિ પરિવાર સહિત આવી પહોંચ્યા. આ નગરીમાં આમરાજાને પ્રતિસ્પધી ધર્મરાજા રાજ્ય કરતા હતા. એ રાજાની સભામાં વાપતિ નામને પંડિત વિદ્વાનને વિષે મુગટ મણિસમે કવિરાજ તરીકે પ્રસિદ્ધ હતું. એ ચુસ્ત શેવધર્મને ઉપાસક હતા. પિતાના ધર્મની શ્રદ્ધા એની એવી તે અચળ હતી કે કેઇ એને ચળાવી શકે તેમ નહોતું. છતાં અન્ય બ્રાહ્મણોની માફક પિતે બ્રાહ્મણ છતાં ઈર્ષ્યાળુ નહતો. એણે બપ્પભટ્ટસૂરિની વિદ્વત્તા સાંભળી હતી. પોતે પણ કવિ અને ગુણજ્ઞ હેવાથી આવા અલૈકિક વિદ્વાનેના પરિચયને તે ઉત્સુક હતે. નગરની બહાર બપ્પભટ્ટસૂરિ પધારેલા સાંભળી મેઘને જોઈને જેમ મયૂર હર્ષ પામે તેમ એને અતિ આનંદ થયે. કવિરાજે શૈડરાજને વિનંતિ કરી કે “આપણું નગરની બહાર કનોજરાજના ગુરૂ અપ્પભટ્ટસૂરિજી પધાર્યા છે. એ કનેજરાજના ધર્મગુરૂ આપને પણ પરિચય કરવા યોગ્ય છે. એ સરસ્વતીના પુત્રને સાક્ષાત સરસ્વતી પ્રસન્ન થયેલી છે. એમ મેં પરંપરાયે સાંભવ્યું છે તે ખાટું ન હોય. હે પ્રભ ? માને કે આપના પુણ્યબળે જ
