________________
( પત્ર ) મહાસમર્થ યોગીરાજના ધ્યાનને ભેદનારાં એ સંદર્ય આગળ આમકુમાર તે એક આશાને હિંડોળે ઝુલતે પ્રેમી હતે. '
તારાં માતાપિતા કોઈ દિવસ તારા લગ્નની વાત કરે છે કે નહી?” આમ કુમારે કહ્યું. કમળા લગ્નની વાત સાંભળી શરમાઈ ગઈ પણ જવાબતે આપજ જોઈએ. માતાપિતાના વિચારની એને પણ ખબર હતી અને એનું પિતાનું મન પણ આતુર હતું. ફકત આમકુમાર વાતની શરૂઆત કરે એટલી જ વાર હતી. ભાવી ભવિષ્યનું કોકડું એને લાગ્યું કે આજે ઉકેલાતું હતું.
એ હું કેમ જાણું? લગન બાબતમાં હું તે કાંઈએ ની સમજું. કમળાએ ઉડાઉ જવાબ આપે. " તું કંઈ સમજતી નથી, લગ્ન શું? પ્રેમ શું? એની તને કોઈ માહિતી નથી?” આમકુમાર ચીડા અને બે.
ના” એકદમ બોલી દીધું. - ઠીક ત્યારે હું ઠગા! આજથી હવે કઈ દિવસ હું તારી પાસે આવીશ નહી, સારું થયું કે તારા મૂર્ખ હૃદયની મને અત્યારથી જ ખબર પડી. ” નિરાશ થયેલ આમકમાર ઉભે થઈ ચાલવા લાગ્યો.
આમકુમારને જતો જોઈ એનું ઉજવળ ભાવી એના. હાથમાંથી સરી જતું દેખાયું એને લાગ્યું કે કાચું કાપીને પિતાને હાથે પોતાનું નિકંદન કાઢયું હતું. આ પ્રાણવલ્લભ હમેશને માટે પોતાને છોડી જાય એ આઘાત એને અસહ્યા હતા.
