________________
(૧૮૬)સિંહાસન ભંડારમાં મુકાવ્યું. બીજા દિવસે સૂરિ રાજસભામાં આવ્યા, ત્યારે અમૂલ્યસિંહાસન એમના જોવામાં આવ્યું નહિ. જેથી એ બધી બાબત કળી ગયા. એમણે રાજાને ઉપદેશ કર્યો. “હે રાજન ! જગતમાં માન એ પ્રાણીઓને મેટામાં મોટો શત્રુ કહેવાય. એવા માનરૂપી હાથીના દર્પનું મર્દન કર ! વિજયરૂપી શરીરને નાશ કરનારા સપને બધીવાન કર? કારણ કે એમનાથી સમર્થ પુરૂષ પણ ક્ષીણ થઈ ગયા. જગતમાં એકજ અદ્વિતીય વીર એ દશાનન પણ અભિમાનથી ક્ષીણ થઈ ગયા. મહાસમર્થ દુર્યોધન પણ માનથી હતું ન હતે થઈ ગયે. માટે તે ઉત્તમ રાજહંસ! કાગડાંના ટેળામાં રહીને તું તારું હંસપણે તજ ના? તારે તે માનસરોવરને કાંઠે સાચા મેતીને ચારો ચરવાને હાય, હે મૌક્તિક! તારા ઉત્તમ પા
ને લજવતે ના! રાહુથી ગ્રસાયેલ ચંદ્ર પણ જગતને તે આનંદ આપનારજ હોય. વાદળથી ઘેરાયેલા સૂર્યને શું શ્યામતા લાગે ખરી ?”
સૂરિનાં આવાં વચન સાંભળીને રાજાએ શરમાઈ જઈ મૂળ સિંહાસન ભંડારમાંથી પાછું મંગાવ્યું અને અપરાધની ક્ષમા માગી. મુષક (ઉંદર) ધંધો કરનારા બ્રાહ્મણનાં મુખ એથી શ્યામ થઈ ગયાં. ગમે એવા ગજે પણ કેસરી સામે ગર્જના કરી શકે ખરા કે? એ શ્યામતાથી છવાયેલાં બ્રાહ્મણેનાં વદન અધોમુખ થઈ ગયાં.
એક દિવસ રાજાએ સૂરિની વિદ્વતાથી પ્રસન્ન થઈને ગુરૂવામાં સવાટી સુવર્ણ આપ્યું. નિસ્પૃહ એવા ગુરૂએ એ.
