________________
- ( ૭૩), તે તારા જે દીકરો લીધે. પણ વિધિએ આ ઘટના ઉભી કરી. તમને રજા આપતાં જીભ ચાલતી નથી પણ આવી સ્થિીતમાં અમે તમને કેમ અટકાવી શકીયે. તમારા વિશે તમારાં માતપિતાને હૃદયમાં કેવું દુઃખ થતું હશે ? માટે વહેલા વહેલા વતનમાં જઈ માત પિતાને હાલા થાઓ. અને સુખી થાઓ. અમારી એકની એક દિકરી લાડકેડમાં ઉચ૭રેલી છે. એને માતાપિતાની ઉણપ જણાવા દેશે નહી. જરાપણ ઓછું આવવા દેશે નહી. આજથી એ તમારા શરણમાં છે. એ બાળક છે બાલ્યાવસ્થાની ચપળતાથી એને અપરાધ થાય થાય તે એને ક્ષમા આપશે.” માતાની આંખમાં આંસુ હતાં. સર્વત્ર કરૂણારસ –શાંત રસનું વાતાવરણ જામી રહ્યું હતું. રાજકુમારે લક્ષ્મીદેવીના એકે એક શબ્દ મસ્તકે ચડાવ્યા. શહેરથી ઘણે દૂર ગયાં હોવાથી એમને પાછા વળવા કહ્યું. પાછા વળતાં છેવટે દીકરીને પણ માતાએ રડતે હૈયે બે શબ્દો કહ્યા.
દીકરી ! આજ સુધી અનન્ય મનથી જેવી અમારી ભક્તિ કરી છે તેવી જ રીતે તારાં સાસુ સસરાને ભક્તિથી વશ કરજે. સાસરે શાણું થઈને રહેજે પૂજ્ય પુરૂ તરફ તારે ઉચીત ધર્મ ભૂલતી ના? આપણા નિર્મળ કુળને શોભાવજે. તારા, હદયમાં જે ઉચ્ચ સંસ્કારનાં બી અમે વાવ્યાં છે એને ખીલવજે, વચનમાં મીઠાશ રાખજે.” દિકરીને શિખામણ આપી સામંતસિંહ અને લક્ષમી પિતાના આપ્તજનની સાથે ઉભાં રહા ને આ પરદેશી મેમાનેએ છેવટનાં નમન કરી પિતાની મુસાફરી આગળ શરૂ કરી.
