________________
,
,
,
(૧૯૩) હતા. કે રાજાજી અમારું કહેવું સાંભળશો નહી, પણ એ તે કર વાગે ત્યારે જ સમજણ આવે?”
હવે મારી બંધ આખ આજે ખુલી ગઈ છે. આજ સુધી હું એમને સ્નેહમાં કંઈ સમજાતું નહોતું, પણ હવે સમજાયું કે મારા અંતઃપુરમાં પણ એમને સંચાર છે. નહીંતર આવી વાત કયાંથી જાણે?” રાજાએ જણાવ્યું.
અને વળી ભારી રાજસભામાં તમારી ગુહ્ય વાત પ્રગટ કરતાં જરાય લાજ શરમ પણ તેને ન આવી. એક પંડિત બેલ્યા.
- બીજાએ એમાં ઉમેર્યું. “અરે સાધુ થયે છતાં વિવેકનો તે છાંટો પણ નથી. કે આવી ગુપ્ત વાત ભર સભામાં થાય કે નહી?”
એને કોઈની પરવા જ ક્યાં છે? એતે જાણે છે કે રાજા મારા હાથનું રમકડું છે. હું જેમ નચાવું તેમ નાચે છે, પણુ મહારાજને ઈશ્વરે બુદ્ધિ આપી છે. એ બંધુય સમજે છે!” ત્રીજાએ ઉમેર્યું.
“ના કેમ સમજે! એમને તે આખું રાજતંત્ર ચલાવવું છે. એ સેવડાની હાએ હા કહે એમને ના પાલવે એજ વિવેક કે જે ખરા-ખોટાને ખ્યાલ કરે! જરાય પક્ષપાત ન કરે?” એકે મહારાજને મેટાબેંયે ચડાવી મક્કે લગાડે
ખમણેએ માખણ લગાડવામાં જરાય કચાસ ન રાખી. ૧૩
