________________
1. ગુરૂના વાલીને સંભારતા શિષ્યા અને શ્રાવક આદિ ચતુવિધ સંઘ ગુરૂવિયાગથી શાક સાગરમાં ડુબી ગયે. એ પ્રશસ્ત રાગ સંભારીને શિષ્ય વર્ગ રહતે. હૈયામાં રહેલી ગુરૂભક્તિ ચક્ષુમાંથી અશ્રુને પ્રવાહ વહેવડાવતી હતી. પણ જગતમાં સામાન્ય એ નિયમ હોય છે કે દુઃખનું ઓસડ દહાડા' જેમ જેમ સમય વહેતે ગયો એમ એમ ગુરૂ સંબધી શેક નરમ પડતે ગયો.
થોડા દિવસ વહી ગયા પછી બપ્પભટ્ટજી ગોવિંદસૂરિ અને નરસૂરિને ગચ્છને ભાર ભળાવી રાજપ્રધાને સાથે કને જ રાજ પાસે જવાને વિહાર કરી ગયા.
પ્રકરણ ૨૯ મું.
સ્વધર્મને માટે. શંકરની ઉમર પાંચ વર્ષની થઈ એટલે એણે ભણવાનું શરૂ કર્યું. ભણવામાં એની બુદ્ધિતીક્ષણ હતી. જે ગુરૂ પાસે શંકર ભણતે એની સાથે બીજા પણ ઘણા શિષ્ય ભણતા. એ બધા શિષ્યમાં બાલ્યાવસ્થા છતાં શંકર ભણવામાં ચતુર હતે. એની તીક્ષણ બુદ્ધિ, તર્કશક્તિ,સમજ શક્તિ અને ધારણા શક્તિ સારી હોવાથી ગુરૂ પણ એની ઉપર પ્રસન્ન રહેતા. ઘણી જ કાળજીથી સ્નેહથી એને શિખવતા. શંકર બાલક હતે છતાં ભણવામાં કોઈ શિષ્ય એની સ્પર્ધા કરવા સમર્થ થતે નહી.
