________________
(૫૫ ) વાહ ! ધન્ય મારાં ભાગ્ય ! મારી ઈચછા સફળ થાય એવું વરદાન આપે?” .
તારી શી ઈચ્છા છે?”
આમકુમાર મારા પતિ થાવ!” બાળાના મુખમાંથી અચાનક શબ્દો નીકળી ગયા.
તથાસ્તુ”
મારૂ ધ્યાન તે સફળ થયું. વાહ મારું ધ્યાન ! દેવતાઓ પણ કામ ધંધા વગરના જણાય છે. આમ સહેલાઈથી પ્રસન્ન થતા હશે ને!” - જેવું તમારું ધ્યાન એવા આ દેવ ! દેવતાઓને આપણી શી પડી હોય, એ નાટક તે આપણે જ ભજવી લેવું?” સામે ઉભેલી એક વ્યક્તિના શબ્દએ બાળાનું ધ્યાન ખેંચ્યું.
એ વ્યકિતને જોઈ આ લાવણ્યવતી કુમારિકા ગભરાઈ ગઈ, એ ચંદ્રવદન ઉપર શરમના શેરડા પડયા. પગ નીચેથી જમીન સરી જતી હોય એમ લાગ્યું. એ લાલ લાલ થયેલું વદન કમલ ક્યાં છુપાવવું એની સમજણ ન પડી. કંપાયમાન થતી તરૂવરેની મદ લતાઓની માફક આ નાજુક દેહકળી ઠંડી પડવા લાગી. શાંત રસમાં નિમગ્ન થઈ ગઈ. એણે જાણ્ય કે પિતાના સમી ભેળીને આ અઠંગ ધુતારે ઠગી હતી. દેવને પાઠ આજે માનવે ભજવ્યું હતું પણ આખરે તે એ પોતાની આરાધ્ય-મુતિ હતી. “તમે કને જવાસીઓ બધા ઠગારાજ!” બાળા કંઈક ધેર્યતાનું અવલંબન લઈએલી અને હસી.
