________________
(૧૧૦). “પણ એને અપાસરે સુતે છે એનું કેમ? ” એના પિતાએ કહ્યું.
“અરરર ? એતે સાવ ખોટું! એને ત્યાં સુવા શા શા માટે મોકલ્યો? એ લેકે એને ભમાવી દેશે. એમના સહવાસમાં તે એને રાખજ નહોતે જોઈતો.”
“શું કરીયે છઠ્ઠી છોકરેકેઈનું માને તેમ છે ?” માતાએ કહ્યું.
એ તો હજી બચું કહેવાય, સમજણ હોય તે આવું કરેજ શાને ? આવતી કાલે રાતના એને આપણે ઘેર સુવાડજે. એ ઉંઘી જશે પછી આપણે લઈ ચાલશું.” ગોરે જણાવ્યું.
તમારી યુક્તિ અમને ગમી. માટે આવતી કાલે પહેર રાત વીત્યે જરૂર તમે અહીયાં આવજો. અમે જવાની બધી તૈયારી કરી રાખશું.”
પછી ગેરમહારજ શીવશંકર હરખતે હૈયે ત્યાંથી છુટા પડી પિતાને ઘેર ગયા. શીવશંકર ચુસ્ત શિવ અને કુમારીલ ભકના શિષ્ય હતા. જેથી જૈન ધર્મ પ્રત્યે તેમની કટુ લાગણી હોય એ સ્વાભાવિક હતું. તેમાં એ પિતાનું ગૌરવ સમજતા હતા. આજે અચાનક આ કાર્ય આવેલું જોઈ ભેળાનાથને મનમાં ઉપકાર માનવા લાગ્યા. સિદ્ધસેનસૂરિને પરાસ્ત કરવાનું એને બહુ મન થતું તેથી કંઈ પણ રીતે સુરપાલને સમજાવી જતિ થતું અટકાવે એ એણે પિતાને મન નક્કી કર્યું. “હાશ
