________________
(૧૯) મનમાં અનેક પ્રકારે શંકા થવા લાગી. “મને નથી સમજાતું કે ગુરૂમહારાજ મારી ખાનગી વાત કેવી રીતે જાણી શકે છે.”
દેવ ! ખરી હકીકત કહેતાં અમારી જીભ ચાલતી. નથી, પણ શું કરીયે? સત્ય વસ્તુ આપને કહ્યા વગર આપ શી રીતે સમજી શકે.” પંડિતે કહ્યું. - રાજાએ પૂછયું. “વારૂ, ભલા તે માટે તમે શું ધાર છે?”
“આપનું અંતઃપુર આપના ગુરૂએ ફેડયું છે. એનું જ આ પ્રત્યક્ષ પરિણામ?”
“મને પણ એમજ લાગે છે. નહીતર મારી ગુદા વાત શી રીતે એ જાણી શકે?” રાજાને વહેમ પણ દઢ થયે. હવે શું કરવું, ત્યારે!”
એમને પરિચય આપે એ છોકરે, રાજદરબારમાં આવતા બંધ કરવા, એ ઉપાય કરે કે જેથી એ પિતેજ આપને છોડીને ચાલ્યા જાય, મીઠાશથી કામ કાઢી લેવાનું હોય ત્યાં કડવાશ ઉભી કરવી એ પાંડિત્ય ન કહેવાય!”
“તમારું કથન સત્ય છે. આવાં છિદ્રોને પ્રગટ કરનારા પુરથી સર્યું. એથી તે લાભને બદલ ઉલટી હાની થવા સંભવ રહે?”
અમે તે આપને પહેલેથી જ કહેતા હતા કે આ ના સ્તિક-શુદ્રનો આપ સહવાસ ન વધારશે? એ સહવાસના પરિણામ સાર તે નજ હોય. અમે તે પ્રથમથી જ સમજતા
