________________
(૧૧). આજે સિધસેનસૂરિ ઠીક સપાટામાં આવ્યા છે જોઈએ છીએ કે હવે પરાજય કોને થાય છે. મારે કે એને.”
પ્રાત:કાલે ભઠ્ઠી ક્ષત્રીયાણી-સુરપાલની માતા સુરપાલને તેડવાને ઉપાશ્રયે આવી મને કે કમને મહારાજના ચરણમાં નમી. જેયું તે સિદ્ધસેનસૂરિની પાસે સુરપાલ અભ્યાસ કરતા હતા.
કેમ દિકરા ઘેર આવે છે ને?” માતાએ પુત્રને ઉદેશીને કહ્યું.
સૂરિએ સુરપાલની માતાને ધર્મલાભ આપે ને કહ્યું “તમારે સુરપાલ ભણવામાં ઘણે હોંશીયાર છે! એનાં લક્ષણે જોતાં એ કાંઈ તમને કમાઈને ખવડાવશે નહી. તમે એને સાધુ થવાની રજા કાં આપતાં નથી.”
મહારાજ? એ છ વર્ષને બાલક, હજી તે એના દુધીયા દાંત છે એ સાધુપણું શું સમજે.”
ગમે તે માટે પુત્ર હોય પણ માતા તે એને બાલકજ લેખે ! તમારા બાળકની તમને કિંમત ન હોય. જે પરાકની છે એની કાંઈ વય જોવાતી નથી. ગજેનાં કુંભસ્થળ વિદારતું કેશરીનું બચ્ચું પણ એની મા આગળ તે બાલક જ ગણાય ને?” સૂરિ બોલતાં બોલતાં મૃદુ હસ્યા. વંદન કરવા આવેલાં શ્રાવક-શ્રાવિકા ગુરૂને વાદ સાંભળતાં હતાં.
“ભગવદ્ ? એ અમારે એકાકી બાળક અમારા જીવનું જીવન છે. એ બાળકને એમ કેમ છોડાય?”
