________________
(૧૪). શ્રાવકે કાંઈ ત્યાગી નથી. તેઓ પિતાને વ્યવહાર સમજે છે. વાણીની મીઠાશ અને વિવેક તે વણિકને જ છે. સમ?”
હા ! રાજકુમાર રહે અહીંયા! આપણે સાથે શાસ્ત્રને અભ્યાસ કરશું, અભિનવ કાવ્યો દ્વારા વાણી વિનોદ કરી કાલ વ્યતીત કરશું.” બપ્પભટ્ટજીએ અનુમોદન આપ્યું.
આપનું વચન હું માથે ચડાવું છું.” આમકુમારે ગુરૂનું વચન માન્ય રાખ્યું.
ગુરૂ તે સિદ્ધસેનસૂરિહતા. વનાવસ્થા એ વટાવી ગયા હતા. તે જમાનાના વિદ્વાનેમાં આભૂષણરૂપ, સકલ શાસ્ત્રના જ્ઞાતા અને સમયજ્ઞ હતા. તરતજ એમણે પાસે રહેલા શ્રાવકેને આમકુમારની ભલામણ કરી.
પ્રકરણ ૩ જુ.
સિદ્ધસેનસૂરિ પૂર્વની ઘટના બન્યા પછી વચમાં ચેડાક દિવસે પસાર થઈ ગયા. આમકુમારે પુરૂષને ગ્ય બહેર કળાને અભ્યાસ શરૂ કર્યો. લેખનકળા, ચિત્રકળા, ગણિતશાસ્ત્ર, છંદશાસ્ત્ર, વ્યાકરણશાસ્ત્ર, જોતિષશાસ્ત્ર, નૃત્યકળા, સંગીતકળા, રત્ન પરીક્ષા, વાઘકળા, પત્રછેદ્ય, નખ છેદ્ય, શસ્ત્રવિદ્યા, અશ્વારોહણ, ગજાહણ, ગજતુરગશિક્ષા, મંત્રવિદ્યા, યંત્રવિદ્યા, રસવાદ,
