________________
“કારણ તે ખરૂંજ ને ! કારણ વગર તે કેઈ કાર્ય થયાં છે, ભગવન !” આમ બેલતાં બોલતાં કુમારે હસી દીધું.
“વત્સ! તને કાંઈ અડચણ ન હોય તે અમને કહે, શા માટે તે હાલું વતન અને માતાપિતાને તજી દીધાં ”
ભગવન ! બાલ્યાવસ્થા ઓળંગીને હું જેમ જેમ તારૂણ્યમાં આવતે ગયે, તેમ મારા હાથે લક્ષ્મીને વ્યય અધિક થવા લાગે. સુખ સગવડમાં, મોજશોખમાં લખખુટ ખર્ચ કરતો જોઈ પિતા મારી ઉપર નારાજ થયા. દુનિએ એમના કાનમાં વિષ રેડવું શરૂ કર્યું કે-“રાજકુમારે છુટે હાથે ખર્ચ કરવા માંડયું હોવાથી મહારાજ ! તીજોરીનું તળીયું હવે દેખાવા લાગ્યું છે. માટે આપ રાજકુમારને રીતે અટકાવે !” વારંવારના દર્શન પુરૂના કથનથી પિતાએ એક વખતે ખાનગીમાં બેલાવીને મને શિખામણ આપવા માંડી. ” આમકુમાર શ્વાસ લેવા શે .
અને એ શિખામણ તને પરદેશગમનમાં નિમિત્તરૂપ થઈ ખરૂં કે?” ગુરૂએ કહ્યું.
હા! ભગવન ! એમજ છે. પિતાજીએ મને કહ્યું પુત્ર ! લક્ષ્મી કેવી રીતે પેદા થાય છે તે ઉડાઉ પુત્રે ન જાણી શકે! લક્ષમી વગર મનુષ્યનું જીવન ઉજ્વળ બની શકતું નથી. જગતના દરેક વ્યવહારમાં દરેક મનુષ્યને ધનની કેટલી જરૂર હેય છે, તેની સુખમાં ઉછરેલા તને શું માલુમ ! ધનને માટે ભુખ, તરસ, ટાઢ તડકે વેઠીને મનુષ્ય વન વન રખડે છે, છતાં એને મળતું નથી. છળ, પ્રપંચ, અનેક પ્રકારની યુક્તિઓ,
