________________
નથી. તર્કથી પોતાની વાત સિદ્ધ કર્યા પછી વસ્તુસ્થિતિ સમજાવતા કહે છે અને આ પ્રમાણે બધેય તથાસ્વભાવને હેતુ કહીશું તો બધાંયને બધુંય સિધ્ધ થવાની આપત્તિ રૂપ દોષ આવશે. આ જ વાત આગળની ગાથામાં કહેવાય છે.
सो भावऽभावकारणसहावो भयवं हविज्ज नेयं पि । सव्वाहिलसियसिद्धिओ अन्नहा भत्तिमत्तं तु ॥ ८ ॥ स भावाभावकारणस्वभावो भगवान्भवेन्नैतदपि । सर्वाभिलषितसिद्धयोन्यथा भक्तिमानं तु ॥ ८ ॥ ...
(૮)
આ પ્રમાણે ભાવ અને અભાવનું કારણ તે તથાસ્વભાવ જ ભગવાન થઈ જશે. અને એ પણ આપણે બંનેને માન્ય નહિ રહે. કારણકે આવું માનવામાં બધાંય ને બધુંય ઈષ્ટસિધ્ધ થવાની આપત્તિરૂપ દોષ આવશે. આ સ્થિતિમાં જગતકર્તા તરીકે ઈશ્વરનો અભાવ હોવા છતાં તમે તે માનો તો તે ભક્તિમાત્ર છે. અર્થાત્ માત્ર આંધળી ભક્તિ છે.
धम्माधम्मनिमित्तं नवरमिहं हंत होइ एसो वि । इहरा उ थयक्कोसाइ सव्वमेयम्मि विहलं तु ॥९॥ धर्माधर्मनिमित्तं केवलमिह हन्त भवति एषोपि । इतरथा तु स्तवाक्रोशादि सर्वमेतस्मिन्विफलं तु ॥ ९ ॥
(૯)
પૂર્વપક્ષ :- આમ તો તમે પણ ભગવાનને માનો છો. તો
તમારા પક્ષે પણ ભક્તિ માત્ર થશે.” સિધ્ધાંતી :- અમારા પક્ષે આવો દોષ નહિ આવે, કારણ કે,
અમારા આ પરમાત્મા માત્ર ધર્મ-પુણ્ય, અધર્મ
