________________
न य सव्वहेउतुल्लं भव्वत्तं हंदि सव्वजीवाणं । जं तेणेवक्खित्ता तो (नो)तुल्ला दंसणाईया॥१७॥
न च सर्वहेतुतुल्यं भव्यत्वं हंति सर्वजीवानाम् । यत्तेनैवाक्षिप्ता नो तुल्या दर्शनादिकाः ॥ १७ ॥
(૧૭) કાલાદિ હેતુઓએ કરીને બધા જીવોનું ભવ્યત્વ સમાન હોતું નથી.
કારણ કે તે ભવ્યત્વથી ખેંચાયેલ દર્શનાદિ બધાયના કાલાદિએ કરીને સમાન નથી હોતા. કોઈક સમ્યકત્વાદિ પૂર્વે પામે, કોઈ પછી પામે.
न इमो इमेसि हेउ न य णातुल्ला इमेण एयं पि। एएसि तहा हेऊ ता तहभावं इमं नेयं ॥१८ ॥ नाऽयमेतेषां हेतुर्न च नाऽतुल्या इमे नैतदपि । एतेषां तथा हेतुस्ततस्तथाभावमिदं ज्ञेयम् ॥ १८ ॥
(૧૮) અને આ કાલ પણ આ દર્શનાદિનો હેતુ નથી. કારણકે બધાય
ભવ્યો સમકાલે સમ્યકત્વાદિ પામતા નથી. અને આ દર્શનાદિ પણ બધાયના કાલે કરી તુલ્ય નથી જ. અર્થાત અતુલ્ય જ છે. અને આ ભવ્યત્વ પણ બધાય જીવોનું સમાન હોતું નથી. તેથી આ ભવ્યત્વ પણ તથાભાવવાળું જાણવું અર્થાત તે તે કાલાદિ સામગ્રી પામીને જીવોના દર્શનાદિમાં હેતું બને છે.
अचरिमपरियट्टेसु कालो भवबालकालमो भणिओ। चरिमो उधम्मजुव्वणकालो तह चित्तभेओत्ति ॥१९॥
अचरमपरिवर्तेषु कालो भवबालकालो भणितः । चरमस्तु धर्मयौवनकालस्तथा चित्रभेद इति ॥ १९ ॥
33.
