________________
स्तोकोप्यत्रायोगो नियमेन विपाकदारुणो भवति । पाकक्रियागतो यथा ज्ञातमिदं सुप्रसिद्धं तु ॥ १४ ॥
(१४)
આ પ્રમાણે થોડો પણ શાસ્ત્રોક્ત આચરણનો અભાવ અથવા વિપરીત આચરણ અવશ્યવિપાકમાં ભયંકર હોય છે. જેમ રસોઈની બાબતમાં લવણનો અભાવ અથવા સાકરના સ્થાને લવણનો પ્રક્ષેપ રસોઈને નકામી બનાવી દે છે. આ દ્રષ્ટાંત પ્રસિધ્ધ છે.
जह आउरस्स रोगक्खयत्थिणो दुक्करा वि सुहहेऊ । इत्थ चिगिच्छाकिरिया तह चेव जइस्स सिक्ख त्ति ॥१५॥
यथाऽऽतुरस्य रोगक्षयार्थिनो दुष्करापि सुखहेतुः । अत्र चिकित्साक्रिया तथैव यतेः शिक्षेति ॥ १५ ॥
(૧૫) આ લોકમાં જેમ રોગની નાબુદીના અભિલાષી રોગી માટેની દુષ્કર
પણ ચિકિત્સા-ક્રિયા સુખ માટે થાય છે. તેમ જ સાધુની દુષ્કર પણ ગ્રહણ આસેવન શિક્ષા ભવરોગનો નાશ કરી મોક્ષ સુખ માટે થાય છે.
जं सम्मनाणमेयस्स तत्तसंवेयणं निओगेण । अन्नेहि वि भणियमओ विज्जसंविज्जपदमिसिणो॥१६॥ यत्सम्यग्ज्ञानमेतस्य तत्त्वसंवेदनं नियोगेन । अन्यैरपि भणितमतो संवेद्यपदमृषेः ॥ १६ ॥
(૧૬)
આ સાધુનું જે સમ્યગજ્ઞાન છે તે નિશ્ચયથી તત્વસંવેદન છે. માટે પતંજલિ વગેરે બીજાઓ વડે પણ ઋષિને વેધ્યસંવેદ્યપદ કહેવાયું છે.
पढममहं पीई वि हु पच्छा भत्ती उ होइ एयस्स। आगममित्तं हेऊ तओ असंगत्तमेगंता ।। १७ ।।
INE
