________________
પંદરમી આલોચના વિશિકા
भिक्खाइसुजत्तवओ एवमवि य माइदोसओ जाओ । तइयारा ते पुण सोहइ आलोयणाइ जई ॥ १॥ भिक्षादिषु यत्नवत एवमपि च मातृदोषतो ये । भवन्त्यतिचारास्ते पुनः शोधयत्यालोचनया यतिः ॥ १॥
(૧) એ પ્રમાણે ભિક્ષાદિને વિષે યતનાવાળા સાધુને પણ માયાદિ દોષથી અથવા અષ્ટપ્રવચન માતાસ્વરૂપ સમિતિ-ગુપ્તિના
પાનમાં પ્રમાદના દોષથી જે અતિચારો થાય છે. સાધુ આલોચના દ્વારા તેની શુધ્ધિ કરે છે.
(२)
पक्खे चाउम्मासे आलोयण नियमसो उ दायव्वा । गहणं अभिग्गहाण य पुव्वग्गहिए णिवेदेउं ॥ २ ॥ पक्षे चातुर्मास्ये आलोचना नियमशस्तु दातव्या । ग्रहणमभिग्रहाणां च पूर्वगृहीतान्निवेद्य ॥ २ ॥
સાધુએ સંયોગો હોય તો ૧૫ દિવસે નહિંતર ચૌમાસીએ અવશ્ય આલોચના કરવી જોઈએ. અને પૂર્વે ગ્રહણ કરેલા અભિગ્રહનું સ્ખલનાદિ ગુરૂ પાસે નિવેદન કરી નવા અભિગ્રહો ગ્રહણ કરવા भेथेि.
आलोयणा पयडणा भावस्स सदोसकहणमिइ गज्झो । गुरुणो एसा य तां सुविज्जनाएण विन्नेआ ॥ ३ ॥ आलोचना प्रकटना भावस्य स्वदोषकथनमिति ग्राह्यः । गुरोरेषा च तथा सुवैद्यज्ञातेन विज्ञेया ॥ ३ ॥
૧૦૮
